We bereidden een geweldig diner voor vijf voor, deden in de middag een dutje want ik was hondsmoe, en toen ik tegen vieren wilde opstaan was dat heerlijk slaapdronken. Mijn rug leek geheeld, hoera, ik denk omdat ik alleen op hoge stoelen zat. Waarom komen dit soort inzichten pas na twee weken? En daarnaast werkt die stomme Bisolvon ook nog eens goed, ik had alleen een hese stem.
Het eten was goed, het gezelschap gezellig, de avond ontspannen ondanks het koken. We hadden een joekel van een borrelplank, een ossenstaartsoep met shiitake, roodbaarsfilet uit de oven op een bedje van prei en venkel (Nigel Slater), Britse roasted potatoes (Stanley Tucci) en de wintersalade van Nigella die volstrekt overbodig was want iedereen zat al vol. Josephine had dessert meegebracht, waarvan niet alleen de cheesecake vol limoncello zat, maar per ongeluk ook de bodem. Dus namen we er ter compensatie een glas limoncello bij. Pas toen het gezelschap om 23 uur werd uitgebreid met nog een paar mensen voelde ik hoe moe ik was en hoe mijn hoofd knalde. Karel vroeg of mijn hersenschudding en het verwijderen van mijn oog niet heel zwaar was, bij elkaar. 'Nee hoor', zei ik automatisch. Mijn afweersysteem dook als vanzelfsprekend op. Niets is zwaar, heb geen medelijden met mij. En ik dacht: fuck, wees toch eens eerlijk! En wat is zijn vraag nou helemaal? Bedoelt hij of ik depressief ben? En toen antwoordde ik iets vaags en dacht ik ondertussen alleen maar dat de overgang ook niet helpt, dat echte depressie iets heel anders is, en dat hij verdomme wel eens gelijk kon hebben.
Ik kon de gesprekken niet meer aan dus ik verschanste me in de draaistoel en appte vrienden en andere mensen de beste wensen, Eva ook maar alsof er geen verjaardagen zijn vergeten en er geen radiostilte is. Voor de deur werd geknald maar dat interesseerde ons niet. Niemand had de neiging om de straat op te gaan en gezellig te doen met buren.
Om 2 uur mocht ik van mijzelf naar bed. De beste man van de wereld heeft na het vertrek van alle anderen de hele bende opgeruimd.
Ik dronk een glas prosecco bij de borrel, één glas wijn bij het eten en een shotje limoncello ter afsluiting. En dat terwijl ik van plan was geweest om mijzelf eens lekker en ter ontspanning vol te laten lopen. Super tevreden over het goede begin van een soberder leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten