31 maart 2020

Kijk nou toch


Kijk haar daar nou eens lekker liggen in een lauwwarm badje met een beetje zout.
Na het poedelen droogde ik haar stevig af en poetste ik haar liefkozend op tot ze glom van pret.
Mijn juf zegt dat een oog onzijdig is en ik geen 'haar' mag zeggen. ik heb het geprobeerd en ik vind er niks aan. Ik ben voorstander van genderrijke organen.

Na het badje belde ik met het CBR omdat ik in De Medische Beschikking las dat het prima is als ik wil autorijden, maar dat ik wel eerst mijn rijbewijs moet laten aanpassen. Internationaal willen ze mijn gebrek terug kunnen vinden als een code.
Ik stak het plein over naar de fotografe en vroeg haar of ze pasfoto's wil maken waarop mijn ogen even groot zijn. Ze deed haar best maar zonder bril zag het er natuurlijk niet uit.
Ik schudde mijn hoofd.
Misschien dat make-up nog iets vrolijks zou kunnen doen.
Ik stak het plein weer over naar de Hema en kocht mascara en eyeliner dat ik voor de spiegel van de fotografe op mijn ogen smeerde.
Mijn rechteroog maak ik op als vanouds. Bij mijn linkeroog gaat dat niet, want als ik dat dicht doe, met het doel om een streepje langs mijn wimperrand te trekken, zie ik niets. Ik heb er wel een truc voor gevonden maar mooi wordt het niet, al was het alleen maar omdat het ene ooglid verder weg woont dan het andere.
Mijn mooie dagen liggen sowieso achter me, zag ik in het schermpje van de fotografe toen ze minder dan anderhalve meter afstand hield om mij het voorlopige resultaat te laten zien.
We kozen de minst lelijke uit, waarop ik ons nieuwe trucje het duidelijkst had toegepast: als ik even beide ogen dicht doe, zijn ze daarna voor heel eventjes even groot.
Ik betaalde voor een flubberende nek, rode oogleden en pafferige wangen.
Ik betaal stevig voor ouder worden.

Buiten keek ik naar mijn schaduw die voor mij uit liep, terug naar het bureau. Mijn opgestoken haar maakte een langwerpig ei van mijn hoofd. Daarna maakte ik een ongelooflijk mooie draai op de hakken van mijn wandelschoenen, trok de knip uit mijn haar en schudde voor een etalage mijn pluizenbos los voor ik opnieuw de fotozaak binnenging.

We maakten nieuwe foto's die me iets minder schrik aanjagen dan de eerdere serie.
'U krijgt ze van mij,' zei de fotografe, die er niet over uit kon hoe mooi mijn nep-oog is.

En nu kijkt ze mij peinzend aan vanaf twee verschillende pasfoto's.
We stonden erbij en keken ernaar hoe ik ineens tien jaar ouder was geworden.