"Buiten het geluid van de zwarte nacht hoorden ze alleen het
kraken van de sneeuw onder hun wandelschoenen. Beurtelings droegen ze
de vracht een paar honderd meter in hun armen, tot ze aan de voordeur van de
studentenflat waren gekomen. Met de gruwelen van deze tijd in hun hoofd hadden
ze er bewust voor gekozen hun kindje niet op de stoep van een RK kerk achter te
laten."
Dit was mijn gezwollen inzending voor de Webschrijvers-wedstrijd "Kerstverhaal-in-3-Zinnen 2011", dat ik net terugvond bij het
opruimen van mijn computer.
Ik was helemaal vergeten wat een enorm
dieptepunt de katholieke kerk vorig jaar kende toen steeds meer mensen met hun verhaal over misbruik door RK priesters naar buiten kwamen. Veel meer dan men wilde weten.
De kerkheren zijn niet gedaagd wegens 'verjaard' en 'niet bewezen'. En sommigen niet omdat ze dood waren gegaan. Je mag hopen uit schaamte.
Als ik die 3 zinnen van mij niet had teruggevonden was dit hele proces van verhalen, commissies en schuldvragen bij mij verder weggezakt tot ik het met volle overtuiging in de vorige eeuw had laten plaatsvinden. Want je kunt je toch niet voorstellen dat die mannen hun straf tegenwoordig zouden kunnen ontlopen?
Waarin maar weer eens is bewezen dat mijn geheugen net zo selectief werkt als dat van de gehele RK kerk.
En nou weet ik ook al niet meer wat ik bedoelde met het vervelende "het geluid van de zwarte nacht". Ik herinner me alleen maar dat ik er enorme lol om had toen ik het opschreef. Maar ik hoef wel vaker het waarom niet te weten.