8 juli 2010

Flyers


Bed-and-breakfastEr stond net een jongen voor de deur met een stapel flyers van City Marketing en de vraag of hier nog steeds een Bed & Breakfast was.  
Eh...

Hij kwam na 10 minuten terug met een nieuwe vraag: is dit het huis van CG?
Ik heb maar "ja" gezegd. Principieel en semantisch correct doen hoeft niet per se op de warme donderdagochtend.

Ik kreeg 25 flyers omdat de Huisschilder een relatie van Marketing Groningen is, zei de jongen. Vreemd, als iemand hier in huis een relatie met die marketingclub heeft ben ik dat wel!
Natuurlijk wou ik de stapel flyers niet, maar ik had wel respect voor die jongen die toch weer is gaan uitzoeken waarom hij een lijst met niet-bestaande B&B's mee had gekregen, en vervolgens zijn ronde opnieuw is gaan maken.

Er liggen nu 5 flyers in huis. Die mag C morgen uitdelen op zijn laatste werkoverleg heb ik zo bedacht. Eerlijk is eerlijk.

7 juli 2010

Vervolg Paspoort-affaire

HBSEen nieuw en meteen modern paspoort met vingerafdrukken krijgen is niet zo erg en de stempel uit New York nooit meer terug zien, ach daar valt ook mee te leven.
De nieuwe pasfoto die gemaakt moet worden, omdat er nieuwe pasfoto-regels zijn, is wel heel erg.
De laatste jaren heeft mijn hoofd duidelijk aangegeven niet gediend te zijn van zo'n foto.
Ik mag niet lachen en ik moet recht naar voren kijken. Kortom: ik heb een klein oog en een groot oog, en een vreselijk scheve mond die ik normaal gesproken charmant weet weg te lachen. Maar dat mag dus niet meer en ik ben niet alleen zichtbaar stukken ouder geworden, maar in één moeite door ook massa's lelijker.Ik heb gemopperd op de fotodame die geen krimp gaf, en besloot vervolgens genoegen te nemen met dat rotding omdat ik het zelf toch nooit meer zou zien. Ik ben immers geen campinghouder of douanier!

Omdat ik via internet een afspraak had gemaakt was ik vrij snel aan de beurt.
Ik liet vingerafdrukken nemen in een scan en zette fier mijn handtekening met de uitloper lekker buiten de randjes. Hindert niks, concludeerde de baliemedewerkster, die het ook al helemaal geen punt vond dat mijn paspoort verlopen was. Op dat laatste zei ze zelfs verontschuldigend dat ze mijn pas wel moest innemen.
"Snel en pijnloos", riep ik toen ik had betaald en wegliep.

Een paar uur daarna kreeg ik, al heerlijk wijn slempend in de tuin, een telefoontje. Of ik zo vriendelijk wilde zijn terug te komen want het ging niet goed met de handtekening.
Ik stelde nog voor dat ze het zou wegtippexen maar kreeg daar een onduidelijk antwoord op en ach, ik ben de beroerdste niet.
Vanochtend ben ik weer langsgegaan. De mensen wiens naam ik had doorgekregen om me bij te melden wisten van niets, maar men putte zich uit in verontschuldigingen, zocht het uit en propte mij zonder nummertje meteen ergens tussen. 
Heel lief en heel meewerkend.

Toen heb ik als troost een dikke omnibus van Joop ter Heul besteld bij de boekhandel. Een heruitgave waarin zoonlief de door Cissy verwijderde rook- en jazz scènes er weer lekker in heeft gestopt. Met veel dank aan Catharina!

6 juli 2010

Paspoort affaire



Vanmiddag heb ik een afspraak om mijn paspoort te laten vernieuwen.
De houdbaarheidsdatum is al een week verstreken en ik ben erg benieuwd hoe moeilijk ze daar over gaan doen.
Hoogstwaarschijnlijk zal het de baliemedewerker worst zijn, en ben ik nu alleen maar dat hele brave meisje aan het spelen dat bang wordt als de regeltjes overschreden dreigen te raken.
Zou ik een autoriteitsprobleem hebben?

Ik ben opgevoed met erg veel respect voor gezagsdragers.
Als meneer pastoor domme dingen zei hield ik mijn mond, want zo iemand kun je toch niet publiekelijk wijzen op zijn tekortkomingen? Te gênant.
Hm, misschien ben ik niet zozeer autoriteitsgevoelig als gevoelig voor gezichtsverlies van anderen wat ik, als het even kan, zal proberen te voorkomen.
Afgelopen zaterdag werd door de NOS een dag-dag-compilatiefilmpje uitgezonden over Maradona waarbij op de achtergrond “Hij was maar een clown” van Ben Cramer werd gespeeld. Dat heb ik afgezet. Tenenkrommend beschamend vond ik dat. En pijnlijk, als vingernagels over een schoolbord.

Ik weet wel dat gezagsdragers gewoon mensen zijn (al zette de pastoor daar natuurlijk vraagtekens bij) en dat zij helaas maar al te vaak van hun sokkel af flikkeren. Maar ik wil dat gewoon niet.
Ik wil zo graag dat zij doen zoals ik hoop dat zij het doen.
Dat hun gedrag echt onbesproken is, dat ze goed zijn voor de medemens en dat ze hun verantwoordelijkheden ook echt nemen.
Dat het nergens voor nodig is om in de gaten te houden of ze stelen van gemeenschapsgeld of er een minnaar of 3 op na houden.
Ik zou ze daar graag voor willen behoeden.
En als dat niet tot de mogelijkheden behoort zal ik, zucht, over een jaar of 10 zelf maar eens ergens burgemeester gaan worden.

Maar wat de paspoortvernieuwers betreft: Ik hoop absoluut dat hij/zij mij vanmiddag streng over het halve brilletje aankijkt en vermanend toespreekt dat ik te laat ben, maar dat zij héél toevallig voor mij een uitzondering kunnen maken.
Dan gaat alles zoals het hoort en is mijn ideale wereldbeeld weer een stukje dichterbij gekomen.