23 februari 2011

Koorspel

Donderdagavond wisten we het ineens: we beginnen een gemengd koor.
We hadden er wat moeite mee om het onze omgeving te vertellen want we zagen de teleurstelling over de onmiddellijke ledenstop al een wig drijven in vriendschappen en familiebanden. Maar we moeten wel, anders klopt de naam "Gemengd koor Cor & Moniek" niet meer!
Binnenkort volgt de eerste ledenvergadering. Ik denk dat we vergaderen nog leuker gaan vinden dan die hele koor-business.

17 februari 2011

Van oude bossen

Mijn vader moet gedotterd worden. Ik dacht altijd dat het alleen heel oude mensen overkwam maar mijn vader is nog maar 69 jaar.
En ja natuurlijk: 69 is relatief gezien oud. Dat weet ik ook wel. Ik ben gewoon verbaasd. Ik heb het blijkbaar niet zo bijgehouden allemaal, de laatste 20 jaar.

Ik ben zonder dat ik het in de gaten had meegeschoven de hogere cijfers in. Ik heb plotseling vriendinnen die in de overgang zijn. En dat is niet eenvoudig te bevatten. Hoe kan het nou zomaar ineens zo laat zijn? Dat van die overgang, dat overkomt toch alleen maar hele oude vrouwen met kleinkinderen op de middelbare school?
Ik ben wat in verwarring.

En dat heeft eerlijk gezegd niet zo veel te maken met ouder worden. Maar wel met dat mijn vader blijkbaar ook mankementen kan krijgen. En omdat hij de afgelopen weken van een actieve "oudere" man veranderde in iemand die het liefst binnen zit te sudokuën.

Natuurlijk wilde ik helemaal niet luisteren naar zijn verhalen over hoe hij die ochtend weer wakker was geschrokken van een razende bloeddruk, van pijn op de borst, van bonkende hoofdpijnen en ledematen. En al helemaal niet van berichten dat de weekenddokter hem op zaterdagavond tabletjes onder de tong kwam geven.
Ik zei dat hij moest gaan wandelen.  

Ze hebben een prachtig en oud Twickels bos om de hoek waar hij meer rust uit kan halen dan de Balloër heide mij op mijn tweemaandelijkse tochten kan geven (maar dat laatste komt waarschijnlijk omdat ik als echte Tukker blijf verlangen naar een oud, groot en majestueus bos hier in Stad Groningen).
Ik wil het gewoon liever hebben over grote bossen en oude landgoederen dan over mijn vader en over welke leeftijd hij heeft en welke artsen hem hebben beklopt, bekeken en beluisterd.
Ik zal hem dit weekend eens meenemen op zijn wandelschoenen het Twickelse bos in. Zal me goed doen.

1 februari 2011

Douchen

Al mijn weblogs schrijf ik onder de douche. Tegen de tijd dat ik de kraan dicht doe is het verhaal af en o jongens, iedere keer weer een voortreffelijk geconstrueerd geheel mag ik wel zeggen.  
Als ik me helemaal afgedroogd heb is het verhaal weg. Verdwenen. Met iedere druppel die ik in mijn handdoek strijk verdwijnt een woord. En voor iedere nieuwe gedachte die in mijn hoofd opkomt verdwijnt een complete zin van het prachtige verhaal.
Op deze manier ben ik al een Bestseller of drie kwijt geraakt.
En ook dat ene Lied waarmee we eindelijk weer eens het Songfestival hadden kunnen winnen is door het doucheputje weggestroomd. 
Vreemd genoeg blijft het Filmscript hangen. Sterker nog: het breidt zich dankzij douchebezoek op een prachtige manier uit. Het krijgt steeds meer vorm en ik denk dat het nu wel krachtig genoeg is om niet meer weg te sijpelen zodra ik even niet kijk.
Ik denk zo tegen 2013 de première aan te kunnen kondigen. De Toespraak hiervoor heb ik al af. Of nou ja, gisterochtend dan. Eventjes.