Uit drie verschillende recepten heb ik mijn eigen verse granola bedacht, want ik wil weer gaan ontbijten, maar dan niet met brood en niet met iets viezigs. Eigenlijk heel eenvoudig als je alle ingrediënten hebt, dan hussel je ze door elkaar en stopt ze 30 minuten in de oven. Het is in ieder geval al lekker om van te knabbelen. Verder liep ik 40 minuten naar de kroeg en een uur later 45 minuten weer naar huis waar ik een vegetarische cassoulet had voorbereid, recept van 'Wat schaft de podcast'. En weer deed ik 9 minuten iets op de bakplaat in de oven waar ik zelf nooit op gekomen was: boerenkool, olie, peper en zout. Ik voelde me zeer voldaan. Misschien, ooit, gaat dit soort eten en lekkers maken beklijven en normaal worden.
Mam is nog steeds dolblij met haar dagje met andere ouderen. Wanneer mag ik weer? vraagt ze steeds. Ik heb Loes in de kroeg een tas gegeven met lampjes voor pa's diaprojector, Joop ter Heul voor mam, en een potje granola voor haarzelf. Ook weer afgevinkt. Ik ben een zeikerig regelmens dat ik niet meer wil zijn. Ik houd mijn mond al vaker, neem geen initiatieven meer, laat de energie-slurperij bezit van me nemen en voel het niet meer als mijn verantwoordelijkheid.
Overigens gaat het beter met mijn rug, ik trok die wandeltochten prima. Alleen toen ik thuis op de bank ging zitten leek het alsof mijn rug weer helemaal knakte. Er moeten dus veel kussens onder mijn billen en veel in mijn rug gestopt worden, dan gaat het beter. Of ik ga eens beginnen met de oefeningen, wil ook wel eens helpen.
Michel appte dat het niet goed gaat. Energielek, noemde hij het. Volgende week krijgt hij thuiszorg, familie, vrienden en buren doen de rest, bezoekjes kan hij maximaal 30 minuten hebben. Hij hoopt me komende week te zien. Ja ik ook. Dit klinkt niet goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten