De taartenclubmiddag was precies wat ik nodig had, en dat terwijl ik van tevoren nog stiekem even dacht of ik het zou afblazen, nadat ineens vrouwen zich ziekmeldden. En natuurlijk kwam de berger voor de auto precies op het moment dat de eerste vrouw binnenkwam, en terwijl ik buiten met de man praatte en toekeek en aanbood maar wel vreesde om iets te doen, liepen achter mijn rug een paar vrouwen gewoon mijn huis binnen zonder dat ik ze zag. Ik had de tafel al klaar staan, met de eerste pot kokend water met alle thee-toebehoren en de taartschaal, ze konden zich redden. Bovendien vind ik het fijn dat er ook nog eens twee via de achterdeur kwamen, lekker thuisgevoel krijg ik daarvan. Ik zwaaide mijn auto na en ging zeer voldaan tussen 7 andere vrouwen aan mijn tafel zitten.
Ruim drie uur praatten we. En dat deed me zo ontzettend goed. Iemand had prosecco meegenomen, en twee iemanden anders flessen witte wijn. Ik hoefde alleen de 0% bubbels uit de koelkast te halen die Josephine met O&N had achtergelaten. Er zaten geen echte bubbels meer in, ik vraag me af of het überhaupt nog smaakte.
Misschien later meer, dit was fijn zo en heel voedend en heel liefdevol. En ze aten allemaal de veel te stevig uitgevallen aardbeientaart op. Lief.
Twee dagen ervoor had ik een sms gekregen met 'Hoi pap, ik heb een ander telefoonnummer'. Ze worden wel erg slordig, die oplichters. Ik zag vandaag weer het screenshot die ik ervan had gemaakt, was het eigenlijk alweer vergeten terwijl het zo grappig is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten