De vergadering verliep best. Ik zat met mijn adjudant te wachten in de koude vergaderruimte en vond de rest, toen ik ze wilde halen want waar bleven die mensen, om een behaaglijke tafel. Insubordinatie! riep ik tegen de adjudant, en we schoven aan. Ik deed rustig mijn verhaal en leidde vervolgens de vergadering waarbij ik regelmatig dacht: wat ene slimme mensen op een hoop! Wat een voorrecht. En wat een frustratie speelt hier, vanwege cruciale punten die maar niet worden bepaald en beslissingen die maar niet worden genomen.
Ik nam de tijd, de volle twee uur. Mijn concentratievermogen nam in de loop van de twee uur wel af, maar ik mag niet klagen. Even wakker schudden door hard maar inwendig te roepen Bijblijven mevrouw, tandje erbij! en hoppa. De hoofdpijn in de trein was aanwezig, ik weet dat aan het sprintje dat ik moest trekken omdat de trein op punt van vertrek stond, volgens het bord. Eenmaal op mijn plek uitzijgend wachtte de trein nog 3 minuten op andere sprinters. Bijzonder sympathiek, dat dan weer wel. En mijn hoofdpijn zakte weg. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet meer. Vanmiddag mag ik naar de bedrijfsarts. ben erg benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten