31 mei 2015

Stickers

Op de overloop staat een blauw koffertje met achter de stoffen rits, tussen de metalen stangen, nog de gympen en de sandalen. Ik vergeet al drie dagen om de schoenen er uit te halen, in de kast te gooien en de koffer op zijn vaste plek terug te zetten. Alsof hij niet zojuist gebruikt is voor 5 dagen Rome, alsof hij niet volledig uitgepakt op de tegels van een warme hotelkamer heeft gestaan. Er is niets gebeurd, zegt de koffer en ik mis ineens een gewoonte die ik niet ken: ik wil stickers hebben die ik op de koffer kan plakken zodat ik en de koffer weten wat we samen hebben gedaan.

In de woonkamer staat sinds gisteravond een grijze koffer met een rode rits.
Aan die koffer is niet te zien dat die een week door Noorwegen heeft gereisd, fjorden heeft bekeken en de immense meikou heeft gevoeld. De rits staat open en een dikke trui, een handdoek en een iPad-oplader kijken me aan.
Ik luister naar Vroege Vogels en het tikken van de klok.
Als ook de grijze koffer is leeggeruimd bestaat deze week niet meer.