Jolabokaflod

 Het is fijn om 's ochtends de kerstboomlichtjes aan te doen van zowel de grote als het minikerstboompje in de vensterbank, dat ik al ruim twintig jaar heb en dat ik met lichtjes, miniballetjes en al kan opvouwen en elf maanden of langer, kan vergeten. De ster voor het raam, op batterijen ja sorry, brandt voortdurend omdat ik vergeet die uit te doen maar ik vind het een mooi baken. Mam klonk goed tijdens mijn dagelijkse telefoongesprek, pa sprong snel op de fiets, achter gebak aan. Ik soesde nog een tijd om Tomorrow and Tomorrow and Tomorrow van Gabrielle Zevin dat ik in de vroege uurtjes in bed had uitgelezen. 'Fantastisch' schreef ik op Goodreads. Slechts een beetje hoofdpijn bij het opstaan, maar ik wijt het aan dat ene glas wijn dat ik de vorige avond bij Basta dronk. O en de G&T die ik als aperitief nam, natuurlijk. De datumpeiler voor de leesclub is nog steeds maar door twee mensen ingevuld. Ik ga er niet meer achteraan.

Tegen 1 uur de stad in gegaan voor verwennerij van de Bodyshop, ik vond dat ik mijzelf dat wel gunde, en voor beige placemats van D&K, maar daar waren er maar drie van en zo hard wil ik ze nou ook weer niet. nodig. Ik aas nog wel op het vierkante emaille bakblik maar had geen zin in de dikke rij die voor de kassa stond. Nog even naar Walters books, waar ik Marieke W tegen het lijf liep die de laatste van Naomi Klein zocht om uit haar winterdip te komen. Links feministisch essay tegen depressie, ik doe het haar niet na. Toen snel naar Van der Velde Akerkhof, waar ik met Loes had afgesproken dat we op de 2e hands-afdeling in het kader van Jolabokaflod een boek voor elkaar zouden uitzoeken dat we daarna elders onder het genot van warme chocolademelk zouden uitpakken. Ik wilde haar Joan Didion geven, of Gabrielle Zevin, of Margaret Kennedy, maar die waren er natuurlijk niet 2e hands. Allebei vonden we twee boeken, het was te moeilijk om te kiezen. Uiteindelijk heel tevreden met een Georgina Verbaan en de Snoepwinkel van Jennifer Egan naar de kassa gegaan. Ik ben dol op dat rare hoofd van Verbaan, dat ik erg bewonder. Die Nederlanders gaven haar natuurlijk een zure score op Goodreads, wat is dat toch met de lage waardering voor eigen schrijvers? We dronken chocolademelk in Doppio, en aten er een soort arretjescake bij (Nigella bood het deze week een keer aan als chocolate salami - maar dan Italiaans), met een enorme hap karamel. Ik had een hondenzakje nodig en de Rots at het later met smaak bij de koffie.

Loes en ik waren moe en zijn 1½ uur onderuit blijven hangen in de leren stoelen. Niet best voor de rug maar als het een hernia is dan kan ik er toch niks aan doen. Ik kreeg van haar Carrying Albert home door Homer Hicham en Tussen drie plagen van Jaan Kross, een pil van 1024 bladzijden. Op Goodreads zag ik dat het eigenlijk vier boeken in één band zijn. Twee boeken over reizen, nu ik er over nadenk. De eerste geschreven door de zoon, de tweede is een biografie geschreven door een bewonderaar.

Thuis vond ik tot mijn schrik een kerstkaart van Eva & Peter. Ik was in september haar verjaardag vergeten, niks voor mij, en appte twee dagen laten met bizar veel Mea Culpa's. Een korte respons, best. Mijn verjaardag in oktober ging stilletjes voorbij en ik accepteerde dat dit het was. Vriendschappen kunnen niet allemaal lange afstanden overleven. En dan nu toch een kaart, of nee, zelfs twéé kaarten met hetzelfde Eva & Peter opschrift in de binnenkant. Geheel per ongeluk natuurlijk, maar ik mag dat soort toevalligheden wel. Wat zal ze hebben gezocht naar die ene verdwenen kaart.

In Doppio groette een collega van de Rots me, we zaten bij de deur en onderuitgezakt lieten we alles langs ons glijden. Loes zei over de collega: wat een mooie dure kleren (zij ziet dat), en ik voelde me op slag slonzig in mijn oude spijkerbroek waar mijn buik over de riem bobbelt, en mijn onopgemaakte gezicht. Dat doen we ook anders in het vervolg, besloot ik voor mijzelf.