Vroeger vertelde ik weinig over mijzelf. Ik zag verhalen delen als een ruilhandel en een machtsmiddel. Hoeveel is jouw verhaal waard? Genoeg om mijn eigen verhaal tegenover te stellen? Want iemands verhaal kennen is iemand bezitten. Zoals fotografie ooit gezien werd als het kwaad dat de ziel wegnam. Verhalen zijn veel enger, die kun je buigen als je dat wil.
Nu steek ik steeds een verhaaltje af. Om mijzelf een plezier te doen verder ik daar wat mee en zorg ik ervoor dat ik niet dezelfde woorden gebruik. Het moet geen script zijn hè? En soms komen er vragen terug die me een zijspoor laten inslaan, wat prettig is want een verhaal is pas echt een verhaal als het leeft en blijft groeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten