Door de eerste 10 dagen van die mongool in het witte huis
heb ik al tijden geen boek meer aangeraakt. Mijn leesvoer is nu twitter.
Het is niet dat ik er wakker van lig, maar áls ik dan
toevallig toch wakker lig, door een spit of zo, dan grijp ik meteen naar mijn
telefoon en lees alles wat er in mijn twitterfeed voorbij komt.
En dat is behoorlijk veel. Ik heb daar namelijk een
uitgebreide snoepwinkel.
Naast mijn gewone tijdlijn heb ik ook een paar Lijsten
gemaakt. Eentje stamt uit 2011, toen de Arabische Lente begon, en zit tjokvol
buitenlandcorrespondenten. Een andere heb ik afgelopen zomer aangemaakt, om de
Amerikaanse verkiezingen te volgen als ik dat wilde en die journalisten uit
mijn gewone tijdlijn te houden. Want soms werd ik er een beetje misselijk van.
Je hoort mij de naam van die sukkel niet vrijwillig
uitspreken. En foto’s van hem kan ik sowieso niet aan. Ook niet van onze eigen
nazi.
Misschien is dat een hele foute strategie, want “He who must
not be named” krijgt juist kracht als je Angst laat bepalen dat je zijn naam
niet zegt, zegt Rowling en wie luistert nou niet naar haar? Aan de andere kant:
in deel 7 had hij een detector op zijn naam gezet dus vermijden om die uit te
spreken was alleen maar erg slim.
Ik vind het raar dat er mensen zijn die dit nieuws niet
willen horen. Er staat ons namelijk een wereldoorlog te wachten als we niet oppassen.
Na een heerlijke première donderdag gingen de zus en ik naar
de kroeg om Nobeltjes en wijn te drinken en om het te hebben over de
Amerikaanse politiek.
Toen ik dat laatste vertelde op een gezellige lunch zaterdag
reageerden de acht andere vrouwen verbaasd. Waarom ga je naar een kroeg om het
te hebben over de Amerikaanse politiek? Of waarom zou je het daar überhaupt
over hebben?
Het gezellige samenzijn bleef gelukkig gezellig, ook al
mocht ik later vertellen waarom het mij zo verbaasde dat iedereen getrouwd was
of dolgraag wilde trouwen (WTF???), het schaadde de gezelligheid niet of
althans niet in mijn gezicht.
Hoe kun je het nou niet hebben over wat er op dit moment gebeurt?
En iets dichterbij: dat die vreselijke PM van dat
Brexitland haar ogen sluit en in bed kruipt met die Amerikaan. Een petitie waarin bijna 1,8 miljoen Britten hebben aangegeven tegen een STAATS-bezoek van hem te zijn
wordt bestempeld als ‘onbeleefd’ naar die kerel toe.
Onbeleefd. Naar DIE
onbeschofte kerel?
Plus, zegt ze, het is een populistisch dingetje.
Waarop intelligente mensen reageren met: en Brexit, dat won
met evenveel stemmen verschil, werd ‘de stem van het volk’ genoemd. Wat is nou
populistisch? (ik natuurlijk hier, door absoluut en ‘verschil’ naast elkaar te
zetten. Stemmingmakerij is zó gemakkelijk!)
Wat me dit allemaal leert is dat machthebbers inderdaad kunnen
maken wat ze willen. Want ze verzamelen de mensen om zich heen die dat mogelijk
maken. De les hier is om dat onmogelijk te maken. Wees dit voor!
Die kerel overzees krijgt zijn slappe republikeinen mee die
waarschijnlijk alleen maar denken aan geld. Hij wil er geld uit slepen en zijn opportunistische
maatjes kijken watertandend toe hoeveel er voor hen overblijft. Stelletje kippen.
Er is nu de moslimban (die ineens niet meer 'ban' mag heten
ook al hebben ze dat zelf zo genoemd), er is een decreet dat niet langer
verbiedt dat drinkwater niet mag worden vervuild door oliepijpleidingen, en dit
is pas in de tweede week gebeurd.
in de eerste week werden websites van wetenschappelijke en regerings!-instituten uit de lucht gehaald omdat ze feiten vermeldden over klimaatverandering. Deze instituten namen op twitter een 'rogue'-account.
Ik ga het niet hebben over zijn kabinet van miljardairs waarvan er niet een ervaring heeft in de politiek. Niet nu.
Wij hebben hier in Nederland een slapjanus in het torentje, een angsthaas,
iemand die (ook qua uiterlijk) niet in de buurt kan komen van Trudeau, de premier
van Canada. Niet in de buurt? Niet eens op hetzelfde schoolplein mag komen. Of wijk,
of dorp.
Wie stond bij ons op in de eerste dagen van het fascistische
regime? Klaver en Pechthold. Onthoud die namen!
En laat de man in het torentje maar een goed uitzicht hebben op wat politici met een ruggegraat kunnen bereiken.
O en één van de doelen van de showman is om mensen demonstratie-moe te
maken zodat hij en zijn nazi-buddy B. de macht kunnen grijpen.
Dat gaat mooi niet gebeuren mensen!
En onthoud dit voor als die blonde hier de macht grijpt.
Lees alsjeblieft dit stuk van Yonatan Zunger die gisteren op
Twitter verzuchtte: “Wat me verontrust is dat ik, hoewel het trending is en
door iedereen gelezen wordt, geen gefundeerde tegengeluiden krijg.”
En dat klopt. Want na zo’n verkiezingsstrijd verbaast het blijkbaar
niemand dat het hier om gaat: https://medium.com/@yonatanzunger/trial-balloon-for-a-coup-e024990891d5#.vqfysfyx8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten