20 februari 2017

Zoveel

Ik eet een soepje met een vriendin in Huis de Beurs.
Het drama in haar familie maakt haar dunner dan ooit. De soep eten we langzaam terwijl zij vertelt en ik mijn vragen stel.
Daarna loop ik over de Vismarkt en Tussen beide Markten naar Van der Velde waar oud-collega's naar een andere oud-collega luisteren maar ik heb de verkeerde boekhandel gekozen. Bovendien is het al een uur na aanvang. Ik dwaal wat rond, pak het boek van Georgina Verbaan op en maak ruimte voor de man naast mij die een foto maakt van een boek dat naast Georgina ligt.
"Mooie cover," zeg ik.
"O hee hoi," zegt hij. "Dat ook, maar ik ken de schrijver en wil hem laten weten dat zijn boek hier ook ligt."
Mijn brein slinkt, ik herken de man niet. Hij lijkt op een Herman en hij zei "O hee hoi" en ik herken hem niet.
Hij heeft zich omgedraaid. Gelukkig, want ik loop nog steeds te graven naar zijn naam. En jammer, want door een gesprek zou ik op zijn naam kunnen komen.
Ik grasduin door boeken en voel een wanhoop opkomen. Zoveel boeken, zo weinig tijd om te lezen. Zoveel te zeggen en te doen en te kijken en te beleven.
Teveel mensen voor wie de tijd nog sneller loopt dan voor mij.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten