Wakker liggen

Ik lig niet wakker van een debiel lied dat weergeeft hoe erg het gesteld is met ons onderwijsniveau en toont waarom er zo heftig is bezuinigd op cultuur: de meeste mensen vinden het gebruik maken van je hersenen gewoon niet interessant.
Intelligentie is het streven niet, verheffen van jezelf is veel te elitair. Ik kan me er boos over maken. Maar het is zo aanwezig dat ik het al bijna heb geaccepteerd. En ik moet bekennen: ik lig er minder van wakker dan van mensenhandel.

Hoe kan ik dat nou bevatten? Dat het bestaat, dat er echt mensen zijn die dit andere mensen aandoen? Ik wil dit niet weten en niet kunnen begrijpen.
Maar als ik dit weekend in De Volkskrant lees dat betrokkenen nauwelijks worden gestraft kan ik het bestaan steeds moeilijker ontkennen. Waarom doet de Nederlandse rechterlijke macht dat dan nog steeds wel?
Waarom accepteren zij de normen van vrouwenhandelaren? Wat winnen zij hiermee?

De aanjaagster van de petitie tegen het lied zei: Er is veel slechts op de wereld waar ik niets tegen kan doen. Hier kan ik wel iets tegen doen.
Dat zal.
Maar ik heb ondertussen zwaar bewondering voor pers en journalisten als Renate van der Zee die wel proberen woorden en ruimte te geven aan onrecht op onrecht. Die wél proberen iets te doen, al is het te erg om te beseffen dat dit werkelijkheid is.
Toedekken van mensenhandel definieert ons misschien nog wel meer dan toelaten van stupiditeit.