Record

In de winkel zag ik een oude bekende.

Hé hoi, zeiden we, hoe gaat het?

Werkeloos, lachte de een. Ha! Ik ook, grijnsde de ander.

Maar ik verveel me niet.

Nee ik ook niet.

Genoeg te doen.

Ja, ik ook, en we somden de lijst met drukke bezigheden op.

We vonden het wel jammer van het geld dat niet meer binnenkomt. Maar gelukkig heb ik die geweldige partner, vertelden we elkaar.

In de wijndrinkerij dronk ik met een oude bekende.

Er verdwijnt 30% van de banen bij ons, zei hij, wat veel léék maar dat niet bleek te zijn toen ik dit navroeg bij een bevriende bekende die 30% banenverlies “praktisch standaard” noemde.

Oef, zei de partner, moeten wij dan blij zijn met onze 15%?

In de koffiedrinkerij had ik afgesproken met een oude bekende.

Hoe bevalt het werkeloos zijn? vroegen we elkaar.

Steeds minder, zei de een.

O, schrok de ander, heb je dan niets te doen?

Ik hou me vast, zei de een, maar gemakkelijk is het niet. Ik hoorde vanochtend dat we nu met 8,1% een record aantal werkelozen hebben, en dat het einde nog lang niet in zicht is.

We spraken over vaste lasten en losse genoegens.

Daarna deelden we onze ideeën over dialogen en BBC programma’s. We hadden er geen enkele moeite mee om elitair te zijn.

De foto van De Toekomst in Scheemda is van Barbara van der Linde