Het is klaar met gejammer. Ik stroopte vorige week de mouwen op en heb een afspraak gemaakt met een haptonoom. Nog nooit eerder gedaan, geen idee wat ik kan verwachten, maar we zien het de 14e wel. Toen ook maar een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Wordt het nare gevoel in mijn hoofd en lijf en leden wel veroorzaakt door die hersenschuddingen of komen er andere dingen bij kijken zoals menopauze en burn-out, om maar wat zijstraten te noemen. Specificeer meneer!
Verder heb ik weer in de vroege ochtend mijn meditatie opgepakt, heb ik nu al weer 2 keer hardgelopen, en ga ik weer met de gewichten in de weer. Op mijn werk zit ik fysiek op een andere plek zodat ik een andere ervaring heb van werk. Heerlijk. Ik drink nu een och had ik dat maar bijgehouden! Een dag of tien of toch zeven, drink ik geen alcohol meer, op zaterdag na, toen ik twee glazen wijn in sneltempo naar binnen sloeg omdat ik blijkbaar vond dat het heftig was om met mijn moeder in Groningen naar het Martini ziekenhuis te gaan, ja wat een raar verhaal weer. Mam in de ambulance, pa en Loes in de auto, en ik op de elektrieke fiets van Noord naar Zuid. Alles liep met een sisser af, de druk op de borst werd uitgebreid en aan alle kanten dubbel gecontroleerd en 's avonds om zeven uur mocht ze naar huis. Ze wilden niet hier logeren, ze wilden terug naar Twente. Nou ja, dat begrijp ik ook wel. Gisteren voelde ze zich toch niet lekker maar de ouders besloten dat het griep was. Vandaar, vond ik, de glazen wijn. De alcohol zorgde er overigens voor dat ik erg slecht sliep en me beroerd voelde. Twee glazen! Het moet niet gekker worden.
Gisteren in de middag met Brigitte thee gedronken bij Doppio. Heel erg gelachen en gesproken over mensen die zich medelijdend tegenover ons uitlaten. Fuck off zeg. Wat bezielt mensen om te doen alsof anderen een zielig hoopje zijn. Leef mee, lach mee, en blijf vooral je medemens als krachtig mens zien.
Ja dat ziekenhuis was wel weer een verhaal apart al geeft ze de laatste tijd steeds vaker toe aan het gevoel van 'niet lekker zijn'. Donderdag ben ik niet naar Twente gegaan want mam was griepig. Dus heb ik 's middags 1½ uur met haar aan de telefoon gezeten en het vooral gehad over de man in haar leven, die ze niet meer goed kan plaatsen. Pa ging voor het eerst naar het mantelzorgcafé. Mam zei: hij zag er heel netjes uit. Misschien ontmoet hij wel een leuke vrouw. Ik zei MAM! Ben je jaloers? Ze deed heel verbaasd. Nee, hij is een leuke man en ik hoop dat hij een leuke vrouw treft, dat gun ik hem wel.
Dat hij dezelfde man is als degene op de trouwfoto is wat moeilijk te begrijpen. We hebben het er ook over gehad hoe lastig het voor haar is dat wij steeds dingen beweren die zij moeilijk kan geloven. Tegen de tijd dat pa weer thuis was hing ik nog steeds aan de lijn, en deed zij alsof ze hem herkende als de man van haar leven. Ik weet niet of dat echt zo was of dat ze goed toneel kan spelen of dat ze het allemaal wel prima vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten