Ik las veel in week 6, waaronder twee dagboeken. Behapbaar en fijn, met dat mistige hoofd. Mist en toch zes boeken in één week lezen? Ja ik weet het ook niet. Het is het enige, naast wandelen en werk, dat me ontspanning biedt. Hoezo biedt werk me ontspanning? Omdat het een monomane opdracht is waarin ik me kan onderdompelen, en dat is erg fijn. Schrijf een plan. Bouw het staketsel en vul in door te lezen en met mensen te praten.
De haptotherapeute vroeg of ik altijd zo 'aan' sta. Ik vertelde maar het verhaal over dat anderen in een vergadering, of leuk samenzijn, zo heerlijk achterover leunen en dat ik dat ook probeer, maar dat ik binnen de kortste keren merk dat ik weer met mijn armen op tafel leun. Back off roep ik dan tegen mijzelf en dan probeer ik opnieuw een gemakkelijke houding tegen de rugleuning te vinden. Beetje ontspannen wegzakken maar toch alert blijven, dat is een kunst die anderen beheersen en waar ik met afgunst naar kijk.
Ik vind niet dat ik verder altijd 'aan' sta. Misschien was dat omdat de haptotherapeute en ik een kennismaking hadden en ik zoveel mogelijk op tafel wilde gooien, zodat zij uit die berg wel iets bruikbaars kon vissen. Dat was tenminste mijn idee.
Vanmiddag ga ik naar een praktijkondersteuner bij de huisarts die een link met de GGD heeft. Ik zal eens zien wat dat inhoudt, en wat die me kan bieden. Maar vooral: welke constructie weet hij te bouwen uit alles wat ik hem toeslinger? Wat past in zijn straatje? De neuroloog in november wilde niet weten hoe mistig het in mijn hoofd is, maar schreef met koeienletters op dat ik een EMDR behandeling zou beginnen (trauma-trauma-taatuu-taatuu) en dat ik een oog mis (O nee, nog méér drama!).
Ik zei nog zo: die EMDR deed ik voor de lol en omdat een vriendin de opleiding daarvoor deed. En natuurlijk pikte ik daar en passant een graantje van mee. En dat oog, ja dat is soms lastig en kut, maar dat is niet de reden dat ik drie keer op mijn hoofd ben gekletterd.
Volgende week mag ik terug naar de haptotherapeute voor een serieuze intake. Wat pakt zij op om mee te werken? Hoe zit het tussen mijn ratio en gevoel? Als ik bij mijn gevoel kan wat doe ik daar dan? Nou, bedacht ik ter plekke, ik wil wel weer bij mijn heldere gevoel kunnen. Hoeveel rust en samenhang heb ik daarvoor nodig en wat kan haptonomie mij daarbij bieden?
Geinig: terwijl ik dit aan het typen ben belt de praktijkondersteuner. Waar ik blijf voor mijn afspraak. Uit mijn mail blijkt dat ik gelijk heb en 'de assistentes een fout hebben gemaakt'. Beetje jammer dat hij de schuldvraag opwerpt. De afspraak hebben we naar morgen verzet, tussen de fysiotherapie en de chiropractie in. Hahaha. Wat doe ik mijzelf aan?
Alweer geinig: een uur later wordt mijn fysiotherapie afgezegd. Griep. Dat scheelt weer in de plannings.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten