Opstarten

Het voordeel van dit blog is dat ik nauwelijks hoef uit te leggen wat er met me is gebeurd. Dat scheelt in de vaart der gesprekken, net zoals berichten op Facebook al een aftrap zijn voor de conversatie daarna op straat.
Het nadeel van dit blog is dat ik niet meer weet hoe ik terug moet naar die tijd ervoor. Hoe ik weer gewoon over wufte zaken kan schrijven die me raken.
Ik wil het wel, dus trek ik het me aan als B en T op de verjaardag van N vragen waar nieuwe stukjes blijven, en dat ze niet per se over mijn oog hoeven gaan. En dus vind ik het heel grappig dat docent L drie dagen daarna met een ferme knipoog zegt dat het nou juist zo leuk is om op blogs over andermans ellende te lezen (hij zei 'ziekte' geloof ik, maar dat voeg ik hier nu alleen maar tussen haakjes aan toe omdat de kans bestaat dat hij dit leest en ik hier, in tegenstelling tot in zijn proza-lessen, alleen waarheidsgetrouw schrijf, al vraag ik me nu af waarom).

Geen ellende meer voor mij.
Ik kondig het maar vast aan.
En ik merk vanzelf wel of het oog nog een rol speelt in dat wat me interesseert.