Sanseveria's

Ik heb koffiegezet en boodschappen gedaan en wacht nu op de dame die bij mij die koffie wil komen drinken want misschien kunnen we iets voor elkaar doen, zei ze.

Ik heb geen idee wat dat zou kunnen zijn.

Wel herinner ik me een netwerkbijeenkomst en uitwisseling van visitekaartjes en een “laten we eens samen koffie gaan drinken”. Meestal volgt dan een frivole afspraak elders, niet bij mij thuis.

Alhoewel de overbuurman laatst ook al zo serieus reageerde.

Ik maakte hem een compliment over zijn reeks sanseveria’s in zijn vensterbank.

Ik vind ze leuk. En lekker kneuterig.

Dus toen hij na dat compliment zei: binnenkort ga ik ze verstekken, heb je er belang bij? zei ik natuurlijk Ja.

Zaterdag belde hij aan, halfzittend op zijn fiets met een grote zak potaarde op de bagagedrager balancerend. Hij ging ze die middag verpotten, of ik nog steeds belangstelling had.

Natuurlijk, zei ik.

Nu liggen ze al twee dagen in de motregen achter het huis.

Ik moet checken of ik genoeg potaarde heb en ik moet potten of bakken kopen. En ik moet niet vergeten dat ze van koude thee houden.

Mensen komen steeds meer bij me binnen. Ik roep ook steeds vaker Kom maar door de achterdeur.

Het verrast me wel.

Net zoals ik de laatste tijd pas opmerk hoe vaak ik op straat, lopend en op de fiets, mensen in de ogen kijk, hoeveel contact ik eigenlijk heb of kan hebben als ik dat zou willen.

Laatst kwam ik Henk tegen die ik niet ken maar die een oranje T-shirt droeg met daarop groot HENK en iets kleiner: Marathon New York.

Henk was aan het joggen.

Als hij me in de ogen had gekeken had ik Go Henk geroepen maar hardlopers kijken alleen andere hardlopers aan.