Vriendinnen die ik zag in de eerste helft van juni

3^e Heleens kamer was volledig kaal gestript. Ik dronk thee op een Mamamini stoeltje en zij op haar bed dat midden in de kamer stond en diende als bank, werktafel en om in te slapen.

Ik zag niet vaak iemand zo letterlijk op kruispunten staan. Tussen twee buitenlandreizen in, van werkend naar studerend, van afscheid nemend van haar moeder naar het opbouwen van haar huis.

Haar tweede kamer had een vloer, fris geschilderde muren, verwarmde olie en panfluitmuziek. Ik lag op de massagetafel en merkte niets meer van haar twijfel.

4^e Ik kwam bij Marieke om haar te helpen met haar website.

Maar eerst zaten we met thee en een amandelbroodje in haar tuin en bespraken alle planten. Ik wist niets van die ene plant, en zij wist niet dat spiritus helpt tegen luizen op rozen. Ik vind het altijd fijn om Marieke van dienst te zijn.

7^e Annette bracht een schaaltje aardbeien mee toen ze in mijn tuin thee kwam drinken. Ze mist het familiegevoel van een groep mensen om zich heen. Ik kan haar niet helpen want ik houd niet van vriendengroepen. Dus stelde ik voor dat wij samen een straatfeest zouden organiseren. Daar werd ze niet enthousiast van en ik eigenlijk ook niet.

11^e Voor Paula zocht ik een kadootje op een plek die voor haar de snoepwinkel is: de Mamamini kringloopwinkel.

Ik kon geen leuk messingspul vinden, en aan kadobonnen deden ze niet. Ik bleek overigens de eerste te zijn die daar ooit om had gevraagd. Mijn dag was weer goed.

12^e Ik ging met Lydia naar de film Before Midnight, deel 3 in een cyclus van 9 jaar.

Helemaal mijn idee: beetje kletsen over wat je bezighoudt en ondertussen stiekem een netjes opgebouwd plot hebben met een eerste, een tweede en een derde akte.

Ik wilde haar vertellen hoeveel ik die film vond lijken op mijn eigen leven, hoe De Man en ik ook uren kunnen doorlullen en ik bij vlagen een heel naar mens ben.

Maar Lydia vond er niets aan. Normale mensen praten niet zo in het echte leven, zei ze.

14^e We vierden het jubileum van Paulien en Nico in de kroeg waar zij elkaar 10 jaar geleden voor het eerst aankeken. Mijn Huisschilder weet nog heel goed hoe hij toen binnen 10 minuten zijn logé verloor.

Ik was wat moe en moest erg mijn best doen om niet de hele tijd naar die prachtig uitbundige decolleté van Paulien te staren. Vandaar dat ik zo veel sprak over hardlopen denk ik.

Terugkijkend op zo’n eerste helft valt het me toch op hoeveel thee ik drink.