Lady

Ik had het natuurlijk veel eerder moeten doen: aan het eind van een doordeweekse middag naar de film omdat ik daar zin in heb.
Ik zoen Nienke voor de kassa, en koop mijn kaartje bij de jongeman die er achter zit. Ik ga naar My Old Lady, in mijn eentje. "Tenzij Nienke mee wil."
Maar Nienke moet werken, dus smeer ik mijn nog razende adrenaline in hoog tempo uit over haar en de traptreden naar boven.

Er zitten verrassend veel mensen in de zaal, voornamelijk oudere vrouwen die, te zien aan hun haarkleur, niet hun werk maar hun geraniums zijn ontvlucht.
Ik zet mijn telefoons uit en ontspan op commando. Daar word ik steeds beter in. Ook 's nachts spreek ik mijzelf streng toe. "Ik snap best dat jij je hier zorgen om maakt, maar wou je dat nu ter plekke gaan regelen? Nee toch? Nou dan. Hou op te zeiken en slaap!"
De laatste twee nachten heeft het gewerkt.
ONTSPAN!
NU!

Het is een fijne goedgevoelfilm, ik sudder wat na in Images' etalage met een Merlot.
Mijn telefoons hebben geen berichten ontvangen, blijkbaar werkt verplichte ontspanning kosmisch door op apparatuur. 
Ik neem mijzelf mee uit eten, drink er een Negro Amaro bij.
Het Engels sprekende stel naast mij deelt hun afschuw voor de reizende medemens. Het Nederlandse meisje is blond en de Amerikaanse jongen eet met één hand. Tegen de tijd dat ik de laatste stukjes bloemkool door mijn kaasfondue sleur proberen ze indruk op elkaar te maken met verhalen over hun reizen naar Londen.
Aan de andere kant zit een vader met een pubermeisje. Hij houdt het gesprek gaande, zij gaapt. "Ben je moe," vraagt hij. "Dbpfeh," kan er net af. De vader en ik delen grijnzen.
Als de fakkeloptocht langs is getrokken reken ik af en val een paar deuren verder bij de Prozaclub binnen. Ik hoor mooie verhalen, spreek met bekenden en schud Twittervrinden eindelijk de hand.
Voor twaalven ben ik thuis. Dat hindert me niks, ik heb een kadodag gehad.