Verankerd

Voor iedere opdrachtgever heb ik een ander notitieblok. Bij voorkeur van die organisatie.

Zodra ik daar eenmaal in ben begonnen is het ook van die opdracht en dus onmogelijk om er andere gedachten of gesprekken in op te schrijven.

Zo gebruik ik ook andere pennen, al neem ik mijn rode Parker wel overal mee naartoe. De spullen van de opdrachtgevers zijn voor mij ook een soort commitment. Het liefst zou ik ook alles achterlaten, maar dat gaat natuurlijk niet altijd.

In mijn tas heb ik ook een notitieboekje van mijzelf. Voor de eerste afspraken en de allereerste gesprekken voordat ik begonnen ben en om een eigen boekje kan vragen.

A5 is het fijnst maar bij mijn ene opdrachtgever heb ik zoveel afspraken gehad met zoveel verschillende mensen dat mijn A4 na 2 maanden al bijna vol is.

En het heeft niet eens bewaarwaarde.

Want ik schreef alles om te leren en te onthouden, en dat is nu al weer zo of verouderd of verankerd dat ik me afvraag of ik het ook niet gewoon zou hebben onthouden als ik het niet had opgeschreven.

Ik heb bijna alle boekjes van ooit bewaard.

Eigenlijk heb ik een kleine bibliotheek van culturele organisaties in huis en daar ga ik er vandaag weer een aan toevoegen.