Miniquicheslashmuffincupcakes

Voor een bruiloftsfeest maakte ik miniquicheslashmuffincupcakes. Twaalf maar hoor, we deden aan gedeelde catering.

De cupcakes wilde ik bakken in zo’n blik voor 12 muffins. Ik leende dat van mijn zus omdat de aanschaf van zo'n blik de prijs van een gemiddeld miniquicheslashmuffincupcakeje toch wel meteen doet stijgen.
Ik reed een autorondje om het blik te lenen. Dan was ik er ook weer even uit natuurlijk.
Bovendien kon ik dan weer eens prevelen: “Hoe duur kost die prijs daarvan?” en andere variaties op dat thema.

Het blik, tot 12 randen toe gevuld met mengsel, paste niet in ons oventje. Die magnetron met een ronddraaiend plateautje waar geen enkele braadslee een volledig rondje in kan maken zonder tegen de randen te knallen.
Ik ben er aan gewend om “pok, pok” te horen als ik groenten of kippetjes in een bakblik wil warmen, maar voor de miniquicheslashmuffincupcakes wilde zelfs het deurtje niet dicht.

De buuv was niet thuis, haar oven niet beschikbaar, en bij de rest van de buurt wilde ik niet leuren met een blik miniquicheslash-etc.
Ik kocht om de hoek een zesmans-muffinblik en dreef de gemiddelde prijs omhoog.

Na alle rustige voorbereidingen kwam het hoogtepunt van die hele bakkerij op zaterdag ordinair te liggen op dat ene moment: de overheveling van vloeibare miniquiches naar een kleinere vorm.

Ze gingen in 2 keer in de oven, ze kwamen er prachtig weer uit en ze schijnen best te hebben gesmaakt. Met mijn voeten onder tafel en genietend van verrukkelijk (door iemand anders) zelfgebakken brood keek ik toe hoe ze van het buffet verdwenen.
Uiteindelijk had ik natuurlijk niks te klagen op een zonnige zaterdagmiddag in een bruiloftstuin te Woltersum.