17 juni 2012

Niet Nadenken!


Ik was vrijdag bij een uitvaart en dacht nog zo: niet nadenken over waar je nu bent. Als het per se moet, denk dan aan hele andere dingen. Denk aan de zomervakantie, aan lekker eten straks, aan de hoeveelheid diesel die nog in de tank zit.

Maar ik moest denken aan wat ik hier begin mei geschreven had.
Dat je alleen maar naar begrafenissen gaat óf voor de nabestaanden óf om afscheid te nemen van de overledene, waarmee je dus gewoon voor jezelf gaat.
Ik besefte dat ik ongelijk had. Je kunt wel degelijk gaan voor degene die gestorven is.

Ik beschreef hem laatst nog als een ongelooflijk vriendelijke man. Iemand die zich verrassend genoeg niet verstopte achter zijn verlegenheid, maar die je de volle aandacht gaf als je even langskwam in zijn lichthok. Wat mij dan gek genoeg iedere keer weer van mijn stuk bracht.
Herinneringen van anderen vulden dat vrijdagmiddag aan tot er een completer beeld van hem ontstond.

En ik bedacht dat dit misschien wel het magische van een uitvaart is: afscheid nemen door hem samen nog één keer tot leven te brengen, en daarna, samen, voorzichtig weer los te laten.

Ik had ongelijk met die scherpe tweedeling.
Een uitvaart is méér dan een individuele actie.
Ik denk daar nog even over na.


1 opmerking: