Ongelooflijk boeiend

Dit is dag 2 van de rest van mijn rookloze leven. Ik ga niet schrijven over de moeilijke momenten, wel over de 'oja, dat was ook zo'-s.
C en ik zijn onrustig. Dus hebben we gisteren na Masterchef lekker Pulp Fiction in de dvd-speler gestopt. Past goed bij het Kill Bill Diary van David Carradine dat ik nu aan het lezen ben.

De smaak in mijn mond is anders. Viezer. De papillen worden niet langer onder een laagje smerigheid bedekt maar komen rechtstreeks aan de oppervlakte in contact met de lucht. Verbaasd en onwennig. En snakkend naar de smaak van tandpasta.
Ik denk bijna voortdurend aan dit proces, als een project dat ik aan het doen ben, een grote klus die goed en grondig aangepakt moet worden.

Bijna elke klus vereist toewijding en volledige overgave. En ik weet dat het wel even duurt voordat het ritme en de gewoontes die ik daardoor heb aangenomen zijn verdwenen. Zo is dit ook en niet anders. Het is een langlopend project dat tot een eind is gekomen en waar ik steeds minder aan hoop te denken.

Ik zal me gaan richten op de oja-s om een making-of te kunnen maken.

We hebben gisteren allebei, tot onze grote schrik, heel weinig koffie gedronken.

Ik ben vanochtend maar flink bezig gegaan om dat tekort aan te vullen, wel met de waarschuwing in gedachten dat cafeïne langzamer wordt afgebroken als je niet meer rookt. Ik liep (loop! nee liep!) strak op koffie en tabak, en om er dan achter te komen dat ik gisteren slechts 3 kopjes op heb, waarvan de eerste ook nog met warme melk, dan denk ik wel "Waar moet dat heen met mij?"

Ik neem mijn derde nu meteen, met een peren-sultana, dat dan weer wel. Klinkt toch minder: 'ik loop strak op koffie en peren-sultana'. Hm.

Ik moet mijn auto van de binnenkant GOED schoonmaken want de nicotine is er in 6 jaar tijd aardig ingetrokken.

Ook oja: ik heb geen problemen met mijn handen. Geen trilvingers en zeker geen noodzaak tot iets vast moeten houden.

Nee, ik denk dat dit wel goed gaat komen, zegt ze optimistisch.

En nu genoeg gekauwd op tabak, ik moet een paar mensen bellen en de snoeptrommel raakt echt niet uit zichzelf leeg! An die Arbeit!