Stopgedrag

Het voelt stoer maar ook raar om zomaar ineens niet meer te roken. Zelfs op de Stopdag was ik geloof ik stiekem helemaal niet van plan te stoppen. Maar ja, nog maar 1 sigaret in huis en tegenover C gedaan alsof ik het echt ging doen. Dus ach nou ja, ik kon het proberen, toch?

En oeps, ineens zijn we 6 dagen verder!!!

Maar waarom ben ik nou precies gestopt? Op lastige momenten, zoals gisteravond na een heerlijk diner aan de koffie met likeur, dan weet ik het ineens niet meer.

Eigenlijk was ik wel erg veel bezig met roken toen dat nog een normale bezigheid was.

"Als ik dit heb gedaan eerst even koffie met sigaret"

"Ik ga zo de deur uit, eerst nog even een peuk"

"Heb ik alles? Sleutels, geld, sigaretten, aansteker, telefoon?"
Misschien dacht ik toen nog wel meer aan nicotine dan nu!

In ieder geval liet ik het een vreselijk groot deel van de dag bepalen.

Aha!

Dus wat dat betreft is er niets veranderd.

En eerlijk gezegd is dat een pak van hart.

Ik ben niet ineens geobsedeerd, dat was ik altijd al! Het grote verschil is dat ik nu die obsessie ga aanpakken en reduceren.
Hoe boos zou ik zijn en hoeveel spijt zou ik hebben als ik weer zou gaan roken?

Als ik nu weer zou beginnen zou ik toch wel erg falen en daar hou ik niet van.
Ach, ik wil niet eens over deze vraag nadenken!  Stoppen nu! Het is GEEN OPTIE!!!