De blogs waar ik het meest van houd zitten vol vaart, net als mijn favoriete podcasts. Ik ben een consument van de snelheid. Niet te snel natuurlijk, ik ben wel 52. Gisteravond zaten we bij een Cinemadiner in het Forum, met andere vijftigers. Nooit zie je twee mannen aan een tafeltje, beetje genieten van een leuk uitstapje onderwijl bijkletsend over hun leven en werk en die boeken die ze maar niet uit krijgen.
Ze zijn er wel, maar verscholen achter een vrouw, met zijn tweeën achter twee vriendinnen, enfin ik ga er eens beter op letten of de man ook uithangt waar ik verpoos en of dit gendergevoelige zaken zijn.
De film die onder het eten werd vertoond was A casa tutti bene. Sommige mensen aten echt in het donker omdat de film blijkbaar een strak tijdschema had en het licht direct na het uitserveren van de soep en daarna ook van het hoofdgerecht baf uitging, wat bij het hoofdgerecht wel fijn voor ze was, lijkt me, want dat was een raar ratjetoe van ingrediënten: gnocchi, courgette, champignons, spinazie en gamba's.
Deed me eraan denken dat ik laatst zalm met pecorinokaas kreeg. Ik geloof niet dat ik een snob ben, maar vis en kaas moet je toch echt niet samen serveren. Net zomin als grote garnalen gooien op aardappelgnocchi in tomatensaus. Ik wil wel melden dat de amuse van chorizokroketjes en toast met ei en Parmezaan, en de soep van zo'n vergeten groente waar ik even niet op kan komen en dit is geen grapje, en het nagerecht van appelcake met allerlei frisse toevoegingen werkelijk verrukkelijk waren.
Italianen in films spreken supersnel. De familie van gisteravond was ook nog eens groot in getale en deed er in het begin totaal geen moeite voor om uit te leggen wie wie was. Het kwam langs maar, zoals een loge opmerkte: het zal allemaal wel, dat ga ik echt niet onthouden. En inderdaad, zodra ik dat losliet onthield ik alles. Ook dat de vrouwen in deze familie degenen waren die overal een drama van maakten. Het zal wel een man zijn, die regisseur, dacht ik nog en dat heb ik na afloop niet eens gecheckt.
In The Buried Giantvan Ishiguro dat ik laatst las stonden ook twee knoeperds van manuitglijders. Ach ik wil het er niet eens meer over hebben.
Wie weet nog een paar lekkere snelle blogs voor me om te volgen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten