“Ik ben nu een jaar of vier of vijf of drie geleden in
januari gestopt met roken.”
“Ah! Januari! Vanwege de Goede Voornemens?”
“Nee, volgens mij was het Een Besluit.”
“O hemel. Nou oké, toe maar dan. Wat bedoel je met Besluit?”
“Dat een Goed Voornemen te vrijblijvend is. Dat je denkt: Ik
zeg ook wat leuks, en dan kan ik er later om lachen in de kroeg omdat het zo snel mislukt.”
“O ja, van: Ik bereed op 3 januari al weer een andere vent."“Ja, en van: Ik had op 2 januari al weer een kater.”
“Ga maar terug naar dat Besluit. Waarom zo serieus?”
“Waarom niet? Wat is je doel? Wil je echt stoppen met roken
of wil je alleen een leuk voornemen hebben?”
“Niet te denigrerend over die stoppogingen doen! Allen Carr zegt in zijn
boeken dat rokers geen slappelingen zijn. Het kost heel veel
doorzettingsvermogen om te blijven roken terwijl je weet hoe slecht het
is.”
“Ja. En hij zegt ook dat iedere sigaret tot doel heeft zin
in de volgende aan te wakkeren.”
“Fijn. Precies het belerende verhaaltje waar ik op zit te
wachten. En nu? Mag ik nu niet meer stoppen met roken dan?”
“Nee.”
“Mooi.”
“Tenzij het een Besluit is.”
“Zal ik eens fijn besluiten dit jaar een hele lange lijst met Goede
Voornemens te maken waar ik dan stiekem 1 Besluit tussen stop?”
“Dat lukt je toch niet. Daarvoor ben je veel te veel
Doorzetter in Slechte Dingen.”
“Chapeau voor mij dan maar! Plop!”
Mijn hersenhelften zijn uitgesproken.
Ik leg mijn pen neer, zet koffie en pak een vers boek qua donkere
middag op de kortste dag van het jaar. Nog vóór ik op pagina 25 ben heeft het
woord Besluit (met eveneens een hoofdletter) me al vier keer vanaf de
bladzijden in mijn gezicht gespuugd.
Dat verzin je toch niet?
Ik heb een jaar geleden het besluit genomen om geen goede voornemens meer te hebben. Maakt het leven een heel stuk makkelijker.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat zo'n Goed Voornemen inderdaad het beste Besluit is!
Verwijderen