Schrijver op het Hoogeland

Op de 60^ste verjaardag van Marjan, die ze een jaar te laat vierde, sprak ik Dominic na lange tijd weer eens in persoon.

We hadden wel contact via Facebook en zijn blog over het Hoogeland, dat ik graag las, maar het was al weer even geleden dat we elkaar ook echt de hand konden schudden.

De feestelijk aangeklede blokhut dampte zo van de swingende toneelspelers en de vrolijke gesprekken dat even bijkletsen buiten moest gebeuren.

We spraken over zijn gezondheid en de wijn, maakten alvast een afspraak voor ‘binnenkort in Mulder’ en kregen het toen over ons werk.

Dat werk en functies zo gebonden zijn aan identiteit realiseerde ik mij pas toen ik door een bestuursfunctie ineens overspoeld werd met LinkedIn verzoeken van totaal onbekenden, wat ik niet fijn vind.

Dominic vertelde dat hij het miste om niet meer een duidelijke functie in een organisatie te hebben.

“Het is veel gemakkelijker om naar pak ‘m beet Hilversum te bellen als directeur van een lokale omroep, of als artistiek leider van een theatergezelschap. Al was het alleen maar omdat dan meteen duidelijk is hoe ze je kunnen plaatsen en wat je waarschijnlijk van ze wilt. Als freelance schrijver en theatermaker ben je één van de velen.”

Het duurde nog een jaar voor we elkaar weer troffen. Inmiddels had hij met de webschrijvers een mooie hit te pakken in amateurschrijvend Groningen.

De ideeën vlogen hem aan, leek het. En tijdens het wijntje in Mulder dat we nu dan eindelijk echt dronken vertelde hij daar graag over.

Trots op nieuwe plannen, trots op zijn initiatieven en op lopende producties nodigde hij me uit voor Verdwaald Verlangen. Ik zag een besloten voorstelling in Stad en was diep onder de indruk.

Niet alleen van spel, muziek en tekst, maar vooral van de geest die zoiets prachtigs wist te creëren.

Ik was blij dat hij schrijver en theatermaker was. Zoals hij zijn er niet veel.

De foto is van Dominic's website en genomen vorig jaar winter.