Boeken Crush

Na het lezen van het magistrale “Making History” van Stephen Fry liep ik deze week nog een tijdje door huis “O, o, o” voor me uit te stamelen en met mijn hoofd te schudden uit ongeloof en bewondering.

Dat heb ik met sommige boeken.

Die lees ik met kloppend hart en zo snel mogelijk. Ze gaan mee naar wc, tandenpoetsen, koffie zetten en aan- of uitkleden.

Ik weet niet of het goede boeken zijn, ik weet wel dat echte O-o-o-boeken 20 jaar na het lezen nog steeds diepe gevoelens bij mij oproepen.

Afgelopen zomer had ik er ook al één: “Bonita Avenue”.

Al “o, o, o,” fluisterend liep ik over de camping. Grote ogen van wanhoop. Het is uit. Het komt nooit meer voor de eerste keer binnen. Maar o, wat een wereld ben ik ingezogen geweest.

Wát een wereld!

Het punt is nu dat ik het allerliefst alleen maar O-o-o-boeken wil lezen, en er tegelijkertijd voor vrees dat ik dat niet aankan.

Hartkloppingen, om de 20 pagina’s naar de man roepen dat het briljant is (maar dat vervolgens niet in detail kunnen delen omdat hij het nog moet lezen), tijdgebrek, slaapgebrek, in een andere sfeer leven.

Het lijkt wel verliefdheid.

Of nee, dat is niet waar: het ís verliefdheid.

Op de geest van een schrijver en zijn verhaal.

Ik ben helemaal niet verliefd geworden op de schrijver Peter Buwalda, wist niet hoe hij er uit zag en had er ook geen enkele behoefte aan dat te weten te komen.

Op Dave Eggers ook niet, toen ik in 2000 zijn “Hartverscheurend Verhaal over Duizelingwekkende Genialiteit” las, en ook niet op Oriana Falacci nadat ik “Een Man” in 1991 in 3 dagen had uitgelezen.

“Zen and the Art of Motorcycle Maintenance”, “Een Zoon van het Circus”, “Mists of Avalon”, “Het leven uit een Dag”. Indrukwekkend, bepalend, gekmakend geweldig.

En op dezelfde manier opwindend als de serie “Een Schitterend Ongeluk”.

Van de meeste schrijvers van die O-boeken wil ik helemaal geen tweede boek lezen.

Ik wil niet dat zij hun taal en geest gebruiken om een ander verhaal te vertellen dan dat waar ik zo verliefd op geworden ben. En ik wil ook niet dat ze mij teleurstellen met een ander boek.

En ik wil al helemaal niet dat in een ander boek hun persoonlijkheid meer voelbaar wordt en te nadrukkelijk aanwezig is om het verhaal nog te kunnen opnemen.

Schrijvers moeten van hun boeken afblijven. Daar komt het eigenlijk wel op neer.

Ja, krom, ik weet het.

Zeker als je bedenkt dat ik van Stephen Fry gisteren wel meteen een paar andere boeken heb gekocht bij Bol.

Ze komen woensdag. Ik reken er op dat het stuk voor stuk O-o-o-boeken zullen zijn.

Of op mijn minst Sjonge-jongejonge.

Had ik al eens verteld van Sjongejongejonge-boeken?