Vervolg Paspoort-affaire

Een nieuw en meteen modern paspoort met vingerafdrukken krijgen is niet zo erg en de stempel uit New York nooit meer terug zien, ach daar valt ook mee te leven.

De nieuwe pasfoto die gemaakt moet worden, omdat er nieuwe pasfoto-regels zijn, is wel heel erg.

De laatste jaren heeft mijn hoofd duidelijk aangegeven niet gediend te zijn van zo'n foto.

Ik mag niet lachen en ik moet recht naar voren kijken. Kortom: ik heb een klein oog en een groot oog, en een vreselijk scheve mond die ik normaal gesproken charmant weet weg te lachen. Maar dat mag dus niet meer en ik ben niet alleen zichtbaar stukken ouder geworden, maar in één moeite door ook massa's lelijker.Ik heb gemopperd op de fotodame die geen krimp gaf, en besloot vervolgens genoegen te nemen met dat rotding omdat ik het zelf toch nooit meer zou zien. Ik ben immers geen campinghouder of douanier!

Omdat ik via internet een afspraak had gemaakt was ik vrij snel aan de beurt.
Ik liet vingerafdrukken nemen in een scan en zette fier mijn handtekening met de uitloper lekker buiten de randjes. Hindert niks, concludeerde de baliemedewerkster, die het ook al helemaal geen punt vond dat mijn paspoort verlopen was. Op dat laatste zei ze zelfs verontschuldigend dat ze mijn pas wel moest innemen.
"Snel en pijnloos", riep ik toen ik had betaald en wegliep.

Een paar uur daarna kreeg ik, al heerlijk wijn slempend in de tuin, een telefoontje. Of ik zo vriendelijk wilde zijn terug te komen want het ging niet goed met de handtekening.
Ik stelde nog voor dat ze het zou wegtippexen maar kreeg daar een onduidelijk antwoord op en ach, ik ben de beroerdste niet.
Vanochtend ben ik weer langsgegaan. De mensen wiens naam ik had doorgekregen om me bij te melden wisten van niets, maar men putte zich uit in verontschuldigingen, zocht het uit en propte mij zonder nummertje meteen ergens tussen. 
Heel lief en heel meewerkend.

Toen heb ik als troost een dikke omnibus van Joop ter Heul besteld bij de boekhandel. Een heruitgave waarin zoonlief de door Cissy verwijderde rook- en jazz scènes er weer lekker in heeft gestopt. Met veel dank aan Catharina!