We mochten het tafeltje bij het raam hebben dat van twee kanten leuk is: de uitbater laat zien dat er gezellige mensen in de zaak zitten en wij hebben uitzicht naar twee kanten.
Een driegangen lunch op steenworp afstand, om de eerste vakantiedag van de zus te vieren. Eén glas wijn mocht, vonden we, om het zomerse gevoel te benadrukken. Buiten regende het bij vlagen, en scheen de zon als de regen even uit fatsoen zijn schreeuwende muil hield.
De eigenaar-kok van het restaurant aan de overkant kwam lunchen ('Hé hoi vrije dag', Hé hoi vakantie'), en maakte precies dezelfde opmerking als ik tien minuten daarvoor, en als de mensen die daarna kwamen: 'Wat leuk dat jullie lunches serveren. Sinds wanneer?' waar iedereen hetzelfde antwoord op kreeg.
Ik ving dat niet geheel per ongeluk op, ik leg mijn oor bij zoiets onmiddellijk te luisteren want ik wil weten wat mensen doen met Een Verhaal, hoe klein ook.
Zelf mag ik graag variëren. Voor mijn eigen alertheid, voor de frisheid van het verhaal, en dan voeg ik er graag stilletjes in mijn hoofd aan toe: uit respect voor diegene die luistert.
Natuurlijk is dat een trucje. Maar ik heb afwisseling nodig om hetzelfde verhaal te kunnen blijven vertellen, en bovendien leer ik van de dingen die ik hoor als ik ze zeg, en dat brengt mij dan weer verder. Ja zo werkt dat, ik luister naar mijzelf en ik wil niet steeds opnieuw hetzelfde verhaal horen anders val ik in slaap.
We zaten er rustig twee uur, kopje thee voor de afronding, en toen het weer even droog was stapte Nathalie op de fiets naar Noord en wandelde ik de hoek om naar huis.
Op de voicemail stond Emil of ik hem wilde bellen (een klus! denk ik dan toch onwillekeurig hoewel ik dat afkeur om te denken), en in mijn straat fietste Frank me achterop en praatte me bij over optredens en kleine kinderen.
Emil had een oude stichting op gediept waarvan ik ooit penningmeester was. We waren in de veronderstelling dat we opgeheven waren maar bleken alleen diep te slapen en nu schudde Emil ons weer wakker. 'Is goed,' zei ik, 'Ik zal het LinkedIn te vertellen.'
En ik soesde weg zoals men doet na een fijne lunch en aangename gesprekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten