Corrupt Seksisme

Ik las over ene Sterling en omdat er 'sport' bij hoorde koppelde ik het natuurlijk meteen aan corruptie. Wie niet.

Maar het was dus racisme, heel erg, enfin, de man is gestraft.

Gisteravond hoorde ik het verhaal op het journaal.

En ik begreep dat het gestokt was op het draaglijke niveau van verontwaardiging over racisme.

Ik zag heel kort beelden van een vrouw die zich met een enorme zonneklep probeerde te beschermen tegen de pers en ik hoorde de stem van haar vriend. “Jij hebt je te gedragen als een braaf Latino mokkeltje.”

De wereld achter die zin is er een van gevangenschap.

Volgens mij zag ik een vrouw die racisme gebruikte omdat seksisme niet erg gevonden wordt.

Ik denk dat ze er aan gewend was geraakt de telefoongesprekken vast te leggen omdat ze zich bedreigd voelde. En omdat ze hoopte dat iemand zou begrijpen hoe het is voor een vrouw om zo gevangen te zitten.

Ze aarzelde al weken of ze de gesprekken zou laten horen aan anderen.

Een enkele vriendin zei: “Niet doen! Je hebt het toch goed zo? Je gaat elke avond uit eten en hij geeft je alles wat je wilt. Je hebt geld in overvloed, beroemde vrienden. Hou’en zo, niks meer aan doen.”

Een andere vriendin, die vaak naar Oprah keek, zei: “Denk je dat iemand je serieus zal nemen? Of dat het iemand zal interesseren als een man wat onvriendelijk is? Ze zullen zeggen dat je toch benen hebt en er blijkbaar zelf voor kiest om niet bij hem weg te gaan. Je weet toch dat je eerst halfdood geslagen moet worden voordat iemand zich realiseert dat het niet helemaal gaat zoals het zou moeten? Je ziet toch wat er gebeurt met Pistorius?”

Ook vreemd genoeg geen-corruptieverhaal-hoewel-sport.

Een derde vriendin moedigde haar aan. Ik denk dat het haar zus was.

“Ga door met opnemen,” zei ze. “Er komt vanzelf een moment waarop hij iets zegt dat mensen wél erg zullen vinden en waarop hij wél en plein public aangepakt kan worden. Dan heb je een openbaar excuus om de relatie te verbreken en wordt hij ook nog eens gestraft. Niet om wat hij jou aandoet, maar zie het als een straf voor zijn persoonlijkheid.”

Ik heb het niet op de voet gevolgd, ik hoorde ‘sport’ (en dacht ‘corruptie’), ik weet dus niet in hoeverre dit waar is, en of deze kant is opgepikt. Maar ik hoop dat verhalen over vrouwenhaat op een dag als belangrijk worden gezien en dat de hetze tegen vrouwen net zo hard en wereldwijd wordt veroordeeld als racisme nu in de sport. 

Ze kocht de pers om met racisme. En zo is ook dit verhaal er toch een van corruptie gebleken.

Check

Voor het eerst in ruim een jaar nam ik ’s ochtends de trein. Ik dacht gisteravond na over hoe dat treinreizen ook al weer moest na de verdwijning van Het Kaartje, en omdat ik mijn OV kaart al snel terugvond vaarde ik op “ik zie wel wat er gebeurt”.

Ik bliepte in, reisde trein, bliepte uit en zag meteen in koeienletters op de uitcheckpaal mijn saldo genoemd.

Bovenaan stond €15, daaronder €10. Ik knikte nog goedkeurend, een reisje Assen vóór 9 uur zal wel 5 euri kosten, en besefte toen pas dat alle 20 mensen die achter mij stonden te wachten om hun pasje langs de paal te halen mijn saldo en verbruik net zo levensgroot konden zien staan als ik.

Ik vond het een raar moment. Ik heb hier ook nog nooit iemand over gehoord. Blijkbaar ben ik de enige die zo’n openbare vermelding van mijn saldo vreemd vind, of ik ga maar met weinig treinreizigers om, of het is een taboe om te bespreken, of het kan werkelijk niemand een lor schelen.

De mensen die achter me stonden bij het uitchecken liepen in hetzelfde tempo achter me aan naar het centrum. Die mensen die weten dat ik nog € 10,- op mijn OV kaart heb staan. En die me bewuster maakten van mijn aanwezigheid dan ik zelf aan kan om kwart over 8 in de ochtend.

Ik vroeg me af wat zij vinden van al die privacy schending door organisaties als de NSA, Facebook en onze eigen regering, hoe zij omgaan met onveilige wifi en bloedende harten. En of zij ook het liefst hun saldo op de uitcheckpaal zouden afschermen met het kommetje dat ze van hun hand maken.

Of dat het ze werkelijk een rotzorg zal zijn om kwart over 8 in de ochtend.

Opening

Als ik bij haar binnenloop roept ze “Gordon is alive!”

Het komt uit Flash Gordon, en blijkt haar vreugdekreet te zijn als ze iemand na lange tijd weer ziet.

We herhalen het nog eens als we bij de baas aan tafel gaan zitten, die ons spontaan trakteert op de herkenningsmelodieën van Rawhide en Bonanza.

Ik ben daar echt iets te jong voor, maar luister graag toe hoe ze samen zingend herinneringen ophalen.

“Als jullie beloven niet te schrikken zal ik mijn favoriete citaat geven,” zeg ik. En omdat ik vind dat dit voldoende waarschuwing is schreeuw ik meteen met mijn death metal-stem “THERE WILL BE BLOOOOOOD!”
Daarna beginnen we de vergadering.