Wennen

Mijn mondkapje is gemaakt door Lydia. Ik heb er zelf een gaasachtig ding in moeten schuiven en dat zit gek, maar het hele maskergebeuren is natuurlijk gek. Ik vind het nog wat gênant als ik de elastieken om mijn oren haak, en toch, zodra ik het prachtige groene stofje met de bloemen en het vogeltje even draag, vergeet ik het hele bestaan ervan.
Zo snel kan ik aan iets wennen.
Net hing ik de was op, trok het dekbedovertrek binnenstebuiten, wat ach nee helemaal niet de bedoeling was, en dus roep ik dan 'Command-Z', tegen het zware overtrek. Waarna niks gebeurt. Niet uit zichzelf tenminste, en ik was echt even van mijn apropos dat ik dat hele verdraaide gevaarte zelf weer binnenstebuiten moest trekken.
Ongedaan maken is standaard Command-Z, is dus een fluitje van een cent, is helemaal niet zelf in actie komen.
Ik wen ook heel snel aan dingen die helemaal niet kunnen.
Laatst fietste ik naar huis toen ik me realiseerde dat ik geen sleutels bij me had.
Ik woof wat voor mij uit. Want wat zat ik me druk te maken, ik had immers mijn telefoon bij me en ik zag al voor me hoe ik de app voor het slot van de achterdeur zou houden waarna deze natuurlijk gewoon opent.
Ik zag het voor me. Alsof ik dat elke dag doe.
En ik kan er maar niet aan wennen dat dit nog niet kan.