Ik maak de saaiste dagen ooit mee, en het is heerlijk.
De logé kwam en ging een dag later weer weg, nadat we ons te buiten waren gegaan aan lekker eten en drinken. Tenminste, dat was mijn plan. Maar ik dronk twee wijntjes bij het eten, twee portjes na het eten en ging daarna en zomaar over op water en thee.
Eentje, zei ik tegen mijzelf, nog één thee dan, ik neem zo wel weer een rosé. Wat ik niet deed.
Ik stapte twee jaar geleden wel eens na een werkdag in Emmen in de auto en beloofde mijzelf bij thuiskomst een groot glas koude wijn. Na een uur hobbelen op de Hunebed Highway zette ik de waterkoker aan voor een grote mok thee. Wat krijgen we nou? dacht ik dan, maar ik genoot er wel van.
Zo begrijp ik steeds minder.
Het stormt, de ouders hebben de caravan weer ingepakt en zijn weer thuis, en ik heb geen idee hoe het met de moestuin is want ik heb even geen zin en het weer was er ook niet naar om gezellig een paar uur te gaan wieden en dieven.
En ik heb ook geen tijd, want alle boeken lezen zichzelf niet. Net zo min als alle opnames op de Horizonbox zichzelf afspelen. Die laatsten stapelen zich maar op want ik was ze ook een beetje vergeten, tot vandaag.
Ach. Het is Volle Maan, de zon schijnt, het waait enorm en ik kijk een hele oude David Suchet die een hele oude Poirot speelt. Ik vier een beetje zondag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten