Ik zei: 'Zeven oktober zesenzestig.'
In de stilte die volgde werd digitaal gebladerd.
'En hoe is uw achternaam?'
'Baars.'
Ze mompelde mijn geboortedatum 'Zeventwintig november zesenzestig,'
'Nee,' zei ik, 'mijn geboortedatum is zeven oktober zesenzestig,' en ik vond het heel knap van mijzelf dat ik überhaupt reageerde en me niet stilletjes bescheurde om zo'n rare uitspraak.
Sinds mijn volleybaltrainer eens sarcastisch zei: 'Zeventien wat? Welke maand?' alsof ik superdom was en mijn eigen geboortemaand vergeten was, en ik verbijsterd antwoordde 'oktober,' zonder te zeggen dat de dag zeven moest zijn, omdat ik het zo sneu vond om haar te verbeteren waar anderen bij waren, zeg ik nooit meer "zeven, tien, zesenzestig".
Dat iemand er zeventwintig november van maakt is uniek en prijzenswaardig. Zoveel fantasie had ik niet verwacht van een doktersassistente wat dan natuurlijk mijn eigen vooroordeel is. Wie weet zat ze gewoon nog met de vorige patiënt in het hoofd die in hetzelfde jaar is geboren als ik en vanwege dat toeval haakte ze onze gegevens aan elkaar die dan niet overeenkomen met mijn achternaam.
Als ik 8x7 ben zal ik stoppen met denken voor anderen maar dat is omdat ik al 3x17 ben geweest. En eigenlijk wel heel raar dat dit gebeurt als ik bel met de poli van Oogheelkunde.
