27 juni 2020

Vroeg

Het was vroeg en ik kreeg het begrip maar niet te pakken.
Die term voor wat je voelt als jouw aanmelding vergeten wordt en je dus vergeefs wacht tot jouw naam op de lijst verschijnt en je moet roepen om gehoord te worden. Als iedereen complimenten krijgt en tegen jou wordt gezegd: Goh wat verrassend dat je hiervoor koos. Als je niet teleurgesteld bent, of boos, maar iets wat daarbij in de buurt komt en er toch niet echt op lijkt. Een soort schaamte, of misschien toch meer iets als gêne omdat het niet aan jou ligt en je gêne mooier vindt dan plaatsvervangende schaamte. Een mini-ervaring dat je belachelijk wordt gemaakt. Waar 'er boven staan' bij hoort.
Kom, hoe heeft dat nou?
Als mensen naar je glimlachen en je toch denkt: Nee, dit klopt niet. Als je onder tafel moet kijken of je tenen nog wel recht staan.
Als je erbij staat en ernaar kijkt en er niet tussen komt. Als je jezelf betrapt op Duitse uitspraken als Das war einmal en dat afsluit met het Nederlandse Toedeledoki.
Als je pas na uren op het woord Vernedering komt en dat er dan niet iemand in de buurt is om dat te vertellen. Want het is zo stom om te vertellen dat je lang hebt gezocht naar dat woord.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten