Het regende, en het belooft de komende week nog veel meer te gaan regenen, dus sprongen we in de auto naar de Hornbach voor een grote regenton van 250 liter waar ik alle medemoestuinierders blij mee zou maken.
Dat de ton niet tussen de 100 literfamilie stond was geen punt, het was zo hard gelopen dat de tonnenmedewerker nog niet de kans had gehad om ze aan te vullen. Ik denk ook met dank aan de gemeente die iedere tonaankoop beloont met € 17,50 korting.
We waren de meeste tijd kwijt om de goede verbindingsstukken te vinden.
Helemaal niet moeilijk, zei de ene HB medewerker, de andere knipoogde toen Cor voor de tweede of derde keer zei dat het echt eenvoudiger moet kunnen, toch? De enige logische verbinding, in de ogen van regenton-makers en -verkopers is dat je een stuk uit de regenpijp haalt, van daaruit een klein pijpje de ton in laat lopen en je handen afveegt.
Wij wilden natuurlijk wat we thuis ook hebben: alle opbrengst van een dakgootje mag, via een korte regenpijp, verdwijnen in de ton. Moeilijk, vinden ze dat. Dus we namen twee bochtstukjes van 40 cm, vervolgens een recht stukje van 40 cm, dan een verbinding naar 50 cm en een aparte, bijzonder, koppelstukje naar 80 cm dat op de regenpijp kan. Helemaal niet moeilijk.
Buiten stond inmiddels een rij te wachten om naar binnen te mogen. Het was half 1, we waren verdorie anderhalf uur met die koppelstukken in de weer geweest.
De installatie kostte wat vloeken en zuchten, maar voor de eerste echte bui losbarstte hadden we de oude ton met lekkend kraantje vervangen door een superdeluxe exemplaar.
's Avonds kwam de familie. Mijn ouders staan op een camping in Drenthe waar de regenval het hele veld had blank gezet, waar de hagel de voortent in sloeg, en waar het tunneltje om het dorp in te komen onder een halve meter water stond. Ze hebben alle obstakels triomfantelijk genomen om een paar uur in onze tuin onder het afdak te zitten en Chinees te eten. Het zijn bikkels.
Dat de ton niet tussen de 100 literfamilie stond was geen punt, het was zo hard gelopen dat de tonnenmedewerker nog niet de kans had gehad om ze aan te vullen. Ik denk ook met dank aan de gemeente die iedere tonaankoop beloont met € 17,50 korting.
We waren de meeste tijd kwijt om de goede verbindingsstukken te vinden.
Helemaal niet moeilijk, zei de ene HB medewerker, de andere knipoogde toen Cor voor de tweede of derde keer zei dat het echt eenvoudiger moet kunnen, toch? De enige logische verbinding, in de ogen van regenton-makers en -verkopers is dat je een stuk uit de regenpijp haalt, van daaruit een klein pijpje de ton in laat lopen en je handen afveegt.
Wij wilden natuurlijk wat we thuis ook hebben: alle opbrengst van een dakgootje mag, via een korte regenpijp, verdwijnen in de ton. Moeilijk, vinden ze dat. Dus we namen twee bochtstukjes van 40 cm, vervolgens een recht stukje van 40 cm, dan een verbinding naar 50 cm en een aparte, bijzonder, koppelstukje naar 80 cm dat op de regenpijp kan. Helemaal niet moeilijk.
Buiten stond inmiddels een rij te wachten om naar binnen te mogen. Het was half 1, we waren verdorie anderhalf uur met die koppelstukken in de weer geweest.
De installatie kostte wat vloeken en zuchten, maar voor de eerste echte bui losbarstte hadden we de oude ton met lekkend kraantje vervangen door een superdeluxe exemplaar.
's Avonds kwam de familie. Mijn ouders staan op een camping in Drenthe waar de regenval het hele veld had blank gezet, waar de hagel de voortent in sloeg, en waar het tunneltje om het dorp in te komen onder een halve meter water stond. Ze hebben alle obstakels triomfantelijk genomen om een paar uur in onze tuin onder het afdak te zitten en Chinees te eten. Het zijn bikkels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten