De ergotherapeut hielp me uit de droom: cognitieve training is zinvol voor mensen met een beschadiging in de hersenen, dus niet voor mij want de MRI heeft uitgewezen dat ik dat niet heb. Wat ik wel heb: een lichaam dat voortdurend in de 'aan'-stand staat. Dat vecht. Wat ik moet doen is ontspannen.
Hoe moeilijk dat is merk ik bij yoga. Ik zit in de groep met mensen die post-covid hebben. Ze kunnen ondertussen alles vertellen over de WIA-aanvraag, en leven met elkaar mee als iemand een slechte periode heeft met bronchitis of griep of gewoon een gebroken voet. Meestal ben ik al moe als ik daar aan kom, omdat ik die ochtend uit Twente kom rijden, snel een boterham eet en dan in slobberkleren op de fiets stap met mijn tas vol dikke sokken en zachte dekens. Mantelzorgen is een groot woord voor wat ik in Twente doe, maar het vergt veel energie om een avond en nacht (en een 2 uur durend ontbijt) door te brengen met een dementerende moeder en een energieke vader. Dus begin ik yoga het liefst in rust en stilte en bal ik de inleidende gezellige praatjes samen tot een geheel van ruis dat zachter en zachter wordt tot we beginnen.
We balanceren tot we lekker staan. Dan gaan we zitten, schudden benen en voeten los, en starten de les met oefeningen die heel klein en rustig en eenvoudig zijn. Maar tegen die tijd ben ik al zo moe dat ik steeds denk 'Ik ga liggen. Zal ik gaan liggen? Vinden ze dat stom?', waarop ik mijzelf geruststellende antwoorden geef: 'Als ik wil gaan liggen moet ik gewoon gaan liggen, dat is dan maar zo,' en keihard mee blijf doen met de oefeningen.
Maar dat blijft het allermoeilijkste van de zaak: toegeven dat ik zo fukkig moe ben, en boos en verdrietig en verward en in paniek. Dus dat zeg ik nu voortdurend, tegen alle hulpverleners en leidinggevenden en tegen mensen die me benaderen vanwege mijn stukje op LinkedIn. Het is al een riedeltje geworden: VVV-BiP (verward, verdrietig, vermoeid, boos, in paniek). Ik draai het af zodat ik er zelf vertrouwd mee begin te raken. En zodat ik steeds meer vergeet om me groot te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten