Natuurlijk word ik wel boos. Op mensen die geluid maken. Houd je bek, wil ik schreeuwen, en woedend uit bed stappen om de achterburen met een kaakslag te verstommen. Ik ben boos als mensen hun fiets zo parkeren dat onze handremmen in elkaar zitten. Als ze langzamer een trap oplopen dan ik, of een smalle ruimte, en ik steeds moet afremmen. Ik ben boos als mijn moeder in tien minuten tijd vijf keer dezelfde vraag stelt, als ze niet héél even haar mond kan houden uit angst voor stilte en veroordeling. En ik ben boos als hij de was verkeerd in de kasten legt. Ik ben boos als ik blauwe sokken bij zwarte vind, en het ene type onderbroek op dezelfde stapel blijkt te liggen als het andere type. Als de hemdjes binnenstebuiten liggen, en als ik hemdjes schrijf terwijl ik vijftig jaar geleden leerde dat het hemdjes moest zijn. Natuurlijk word ik dan boos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten