Bert en ik zaten op een bankje te luisteren naar de stukjes. Ik wist nog niet dat hij Bert heette en hij begreep mijn grapje over Repelsteeltje niet, waarin ik een leuke knik maakte naar het geheim van mijn naam. Bert moest echt even zitten vanwege de val onlangs op zijn net nieuwe knie. Ik moest ook zitten maar ik weet nooit precies waarom dus hoewel Bert me de gelegenheid gaf om te vertellen hield ik me daarover stil. Maar misschien wilde ik er gewoon van genieten dat ik achteraf zat, en in alle rust kon kijken naar de feestvierders die dicht bij de musicerende neven stonden. Ik wil nu ook een buitenhuisje in de bossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten