We aten met de tegelzetter een oranje tompouce in de tuin, en dronken er een biertje bij zodat we toch een beetje een Koningsdag-gevoel hadden. Op zich gaat het leggen van de tegels voorspoedig, wel erg rustig, maar wel goed. Vervelender is dat de wc niet meer doorloopt.
De plek van de pot is vorige week naar acteren verplaatst waardoor een nieuwe afvoer nodig was, en die blijkt niet goed te functioneren. Maar dat is een klus voor maandag, als de aannemer met de installateur komt om de boel weer te verbreken. Hopelijk komt dan ook de kitter, zodat weer iemand anders de douche en kranen kan komen aansluiten. We hebben een hele stoet aan bouwmannen langs zien komen. Drie weken geleden kwam Harry twee dagen slopen, toen kwam Eikert drie dagen leidingen leggen, daarna kwam Gerrie drie dagen stucen, en toen zagen we één dag Rob en zijn maat, de timmerlui. Daarna kwam Sietze in zijn eentje tegels leggen. We hebben vier verschillende soorten en ook maten, want waarom simpel doen? En deze week hadden we drie keer een verstopte wc. Sinds gisteren weten we zeker dat het de afvoer is en nu gaan ze daar korte metten mee maken. Dus we hebben ook al twee keer een riolist uit Pekel over de vloer gehad. Gezellige man.
Ik hoop dan weg te zijn, in de trein en bus naar Borne te zitten met een loeizware rugzak. Dinsdag begin ik aan het Twentepad. Boekje mee, routes gedownload op de app, fikse pokerbank en een rugzak vol kleren die geschikt zijn voor koele ochtenden van 11ºC en warme middagen van 24ºC. En dan natuurlijk teenslippers voor bij het 0% aankomstbiertje en nette kleren voor daarna in een restaurant. En dan nog weegt de rugzak minder dan 8 kilo, ik vind dat ik dat netjes doe.
Waar ik het meest tegenop zie is die vermoeidheid van mij, en dus vooral de donderdag als de route 26 kilometer lang is. Ik voel nu overdag het kantelpunt van die vermoeidheid, ik weet dat ik eraan moet toegeven en dat die dan vreemd genoeg ook wel weer verdwijnt. Ik weet ook dat die erger word als ik het negeer. Dus zo moeilijk is het niet, denk ik dan, ware het niet dat ik nooit zo alert ben op dat kantelpunt. Het gaat natuurlijk gewoon goed komen. Als ik maar arriveer, maakt mij niet uit hoe of hoe laat.
Er zijn twee dingen waar ik erg naar uitkijk: de hotels annex restaurants als eerste, en de nieuwe volledig voltooide badkamer bij thuiskomst zaterdag als tweede. Ik weet zeker dat ik die badkuip nooit meer uitkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten