Open armen

 Er is groen licht! Ik mag op een nette manier weg. 

Ik schreef net over het boek Surrounded by idiots dat me veel heeft geleerd over de organisatie waar ik zo graag weg wil, en waar het maar niet wilde matchen. Hele leuke mensen, maar verschil in (onuitgesproken) ideeën en tempo en kernen. Dit is bovendien hun organisatie, niet de mijne. Maar wat een leerschool is dit weer geweest. Ik ga nu terug naar een plek waar ik eerder met heel veel plezier heb gewerkt, en dus erg naar uitkijk. Ja zelf geregeld, maar wat een feest om met open armen te worden ontvangen.

De tegelzetter is vandaag hopelijk voor het laatst aan het werk. En dan flink schoonmaken want Brigitte komt vanavond eten. Ik had gehoopt dit weekend de badkamer te kunnen schoonmaken en inrichten en gebruiken, maar dat is helaas een weekje te vroeg gejuicht. Als ik terugkom van het Twentepad, dan mag ik los.

Ook het boek van Margôt Ros heb ik vanochtend op mijn boekenblog gezet. Daarbij schreef ik dat ik te snel ben gegaan, te snel wil, en dat ik rap terug moet naar de basis, wat dat dan ook mag zijn. Mooi om op het Twentepad eens te overdenken. Alleen ligt daar nu wel erg veel om te doen en te overdenken, ik maak het weer te vol. Grapjas. Want als je loopt denk je op een gegeven moment helemaal nergens meer aan, zo werkt dat nou eenmaal, en dat zou maar zo nieuwe ruimte in mijn hoofd kunnen zijn. Wat ik natuurlijk met open armen zal ontvangen.