Opening

Als ik bij haar binnenloop roept ze “Gordon is alive!”

Het komt uit Flash Gordon, en blijkt haar vreugdekreet te zijn als ze iemand na lange tijd weer ziet.

We herhalen het nog eens als we bij de baas aan tafel gaan zitten, die ons spontaan trakteert op de herkenningsmelodieën van Rawhide en Bonanza.

Ik ben daar echt iets te jong voor, maar luister graag toe hoe ze samen zingend herinneringen ophalen.

“Als jullie beloven niet te schrikken zal ik mijn favoriete citaat geven,” zeg ik. En omdat ik vind dat dit voldoende waarschuwing is schreeuw ik meteen met mijn death metal-stem “THERE WILL BE BLOOOOOOD!”
Daarna beginnen we de vergadering.