Eerlijk denken

De oud collega stond in de AH ineens voor me. Dag mevrouw, zei hij. Dag meneer, zei ik. En ik bedacht dat ik best hardop kon zeggen wat ik dacht dus ik vroeg: 'Hoeveel kleinkinderen heb je nu?' Ik ben nu eenmaal bezig met het verschijnsel dat ik over tien jaar al met pensioen ga en dat ik niet begrijp hoe dat kan. Dus heb ik mensen met kinderen nodig om me te vertellen hoe hun werkelijkheid er in de generatievorm uitziet. Hij zei 'Vier.' Ik zette grote ogen op. 'En daar blijft het ook bij,' zei hij streng. 'Haha,' deed ik. Hij liep door en ik hielp mijn man met ketchup uitzoeken.

Daarvoor was ik bij de fysio, voor mijn rug. Ik moest meer als een pudding zitten. 'Ik dacht dat jij dat vast niet goed zou vinden,' zei ik want dat dacht ik ook. Ze deed alsof ze dat gek vond maar ik kan me niet voorstellen dat ze niet weet dat mensen haar stem horen met alle tut-tut's die ze misschien nooit zal zeggen maar die onder haar patiënten ongetwijfeld leven. Daarnaast was ik weer erg grappig en heb ik veel pijn gehad. Morgen naar de chiropractor die ik na drie maanden afwezigheid eindelijk weer kan begroeten. Ik weet zeker dat zij een wervel recht gaat zetten en mij vertelt dat ik nooit als een plumpudding in elkaar moet zakken.

Daarvoor waren we 140 kilometer verderop bij een moeder die zich niet alles meer kan herinneren en een vader die ook wel eens wat tijd voor zichzelf wil hebben. Ze denkt dat mijn vader uit vier of vijf andere mannen bestaat. Vrijdag gaat ze voor het eerst naar de dagbesteding, alle mannen kijken daar stiekem een beetje naar uit.

Sociaal overvoer ik mijzelf een beetje. Ik heb veel thee- en koffieafspraken en ga deze week weer eens naar de schouwburg. Ik kreeg van Eva een appje dat ik de lasagne maar vast uit de vriezer moest halen want ze at graag mee. Was die voor mij? Och nee voor haar zus. Het klonk al zo voortvarend, zei ik. Ik wist niet eens dat je in de buurt was, maar altijd welkom natuurlijk. Elizabeth heeft de nieuwe baan en ik wacht even tot ik iets van Michel hoor. Ik moet de fiets niet gaan opdringen. Komende weekend moet ik maar eens vrij nemen van dat gesocialiseer, want daarna begint het werkende leven weer.