Vrijdag lag ik bij de
huisarts op de tafel, zwaaide met mijn benen heen en weer om te laten zien dat
ik geen hernia heb en verlangde hevig naar dat toverstafje waarvan ik wéét
dat alle huisartsen hem hebben, dat alleen mag worden gebruikt in gevallen
van uiterste nood.
Ik weet ook zeker dat er een
code bij hoort, een opdracht, íets, maar dat spreekt niemand ooit uit.
Wat moet je doen om door die
geheime club te worden geholpen? brieste ik inwendig vanuit mijn verkrampte
positie (ze was heel jong, deze vervangster, en ze glimlachte met dat gekmakende
alwetende rotglimlachje en ze zei natuurlijk niets) voor ik vijf minuten besteedde
aan het afdalen van die onderzoekstafel.
Ik bries af en aan want het
gaat de ene dag kak en de andere dag minder kak.
Nu dub ik over haar
boodschap. Hardop zei ze: “Ik ben het eens met uw diagnose”, want ik had
internet natuurlijk geraadpleegd om te onderzoeken of het wel zinvol was om voor
ischias een afspraak te maken.
Cynici lezen hierin: Nou Mevrouw Moniek, dan gaat u toch ook lekker zelf samen met
uw internet het behandelplan opstellen?
Maar ik meen te hebben
opgemerkt dat de hanger op haar borst me toe knipoogde en haar woorden kleurden
tot: Voor geweldige mensen zoals u ligt het toverstokje op vijf minuten van het
laatste woord in de put der onverzadigbaren.
Dat is meer dan ik ooit te horen heb gekregen van mijn eigen huisarts die wel vaker moeite heeft om boven het alledaagse van een diagnose uit te stijgen. Ik ben nog niet klaar met dit topje van de ijsberg.
Hoop voor je dat het intussen wat beter gaat.
BeantwoordenVerwijderenDank je, het gaat inderdaad gelukkig beter. Een week duurt dan wel erg lang
Verwijderen